PROFILBARU.COM

Standard M-Defence/E-1
	; M-Defence numer 33769, zdjęcie z 1918
	Dane podstawowe
Państwo	Stany Zjednoczone
Producent	Standard Aircraft Corporation
Typ	myśliwiec przechwytujący/samolot szkolny
Konstrukcja	dwupłat o konstrukcji mieszanej
Załoga	1
	Historia
Data oblotu	1918
Lata produkcji	1918
Liczba egz.	2/168
	Dane techniczne
Napęd	Gnome Monosoupape/Le Rhône
Moc	80/100 KM
	Wymiary
Rozpiętość	7,31 m
Długość	5,76 m
Wysokość	2,38 m
Powierzchnia nośna	12,21 m²
	Masa
Własna	380 kg
Startowa	519 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	161 km/h na 0 m; 137 km/h na 3000 m
Prędkość wznoszenia	1800 m w 10 min
Pułap	4511 m
Długotrwałość lotu	2 h
	Dane operacyjne
	Użytkownicy
	United States Army
	Multimedia w Wikimedia Commons

Standard M-Defence – amerykański myśliwiec przechwytujący z okresu I wojny światowej. Zbudowano dwa prototypy, nie wszedł do produkcji z powodu niewystarczających osiągów. W lotnictwie United States Army służył w nieco zmienionej wersji E-1 jako samolot szkolny.

Historia

W 1917 Signal Corps (ówczesna formacja United States Army odpowiedzialna za lotnictwo) zamówiła w Standard Aircraft Corporation cztery egzemplarzy nowego samolotu myśliwskiego^[1]^[2]. Zaprojektowany przez Charlesa Daya samolot miał służyć jako lekki myśliwiec przechwytujący (point defence) przeznaczony do obrony lotnisk i otrzymał nazwę M-Defence^[1]^[3]. Zaprojektowany myśliwiec miał bardzo typową konstrukcję jak na ówczesne czasy, był to jednosilnikowy, dwupłatowy samolot o konstrukcji drewnianej, krytej płótnem^[3]. Maszyna napędzana była 9-cylindrowym silnikiem rotacyjnym typu Gnome Monosoupape o mocy 100 KM budowanym licencyjnie w Stanach Zjednoczonych przez General Vehicle Company^[1].

Pierwsze dwa myśliwce M-Defence, numery seryjne Armii 33769/70^[1], zostały dostarczone w styczniu 1918^[3]. Samoloty okazały się bardzo zwrotne i miały dobre właściwości pilotażowe, ale z powodu niskiej mocy silnika ich osiągi zostały uznane za niezadowalające^[1]^[2]^[3]. Zamówienie na pozostałe samoloty zostało anulowane, ale zamiast tego zamówiono 460 samolotów we wersji E-1, które miały służyć jako samoloty szkolenia zaawansowanego^[1]^[2]. Pierwsze 93 samoloty z tego zamówienia, numery seryjne 44542/45577 i 49156/49212, zostały zbudowane z silnikami Gnome, ale z powodu ich wysokiej zawodności następne 75 egzemplarzy, numery seryjne 49133/49207, zostało wyposażone w licencyjne silniki Le Rhône o mocy 80 KM budowane przez United Switch and Signal Company^[1]^[2]. Pomimo ich mniejszej mocy, silniki te były znacznie bardziej niezawodne, w tej wersji E-1 był uważany za bardzo udany samolot szkolny^[1]. Pozostała część zamówienia została anulowana^[1].

Zobacz też

Lista myśliwców amerykańskich do 1919

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ E. Angellucci: American Fighter. s. 416.
↑ ^a ^b ^c ^d P. Bowers: Forgotten Fighters 2. s. 16.
↑ ^a ^b ^c ^d William A. Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters: An Illustrated Encyclopedia of Every Fighter Aircraft Built and Flown. Londyn: Smithmark Publishers, 1994, s. 545. ISBN 0-8317-3939-8.

Bibliografia

William A. Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters: An Illustrated Encyclopedia of Every Fighter Aircraft Built and Flown. Londyn: Smithmark Publishers, 1994. ISBN 0-8317-3939-8.
E.F. Heyn, Kimbrough S Brown, R.A. Freeman, M.J.F. Bowyer, P. Berry (red): United States Army and Air Force Fighters, 1916–1961. Jefferson, N.C.: Harleyford Publications Ltd, 1962. ASIN B000K9O2VY. ISBN 0-8168-6385-7. OCLC 1560885. (ang.).
Enzo Angellucci, Peter Bowers: American Fighter: The Definitive Guide to American Fighter Aircraft from 1917 to the Present. Haynes Publishing Group, 1979. ISBN 0-85429-635-2.
Peter M. Bowers: Forgotten Fighters/2 and Experimental Aircraft U.S. Army 1918–1941. Arco Publishing, 1971. ISBN 978-0668024037.