Rasa ta została stworzona do walk z psami poprzez łączenie bulldogów z terrierami, po zakazaniu szczucia buldogów na uwiązane byki oraz niedźwiedzie w XIX-wiecznej Anglii. Na początku XX wieku (1935) został zaakceptowany przez Kennel Club jako Staffordshire Bull Terrier. W 1975 roku zarejestrowano pierwszego staffika w American Kennel Club – był to angielski import Champion Tinkinswood Imperial. Pierwszym amerykańskim championem została suka importowana z Australii – Northwark Becky Sharpe.
Suka rasy Staffordshire Bull Terrier o umaszczeniu czarnym pręgowanym
Staffordshire Bull Terrier jest psem gładkowłosym o średniej wielkości i muskularnej sylwetce.
Budowa
Głowa jest krótka i głęboka, z szeroką czaszką. Mocno zaznaczone mięśnie policzkowe, wyraźny stop, krótka kufa, nos czarny. Wargi są zwarte a szczęki mocne o dużych zębach i zgryzie nożycowym.
Oczy są ciemne, ale mogą, w pewnej mierze, harmonizować z barwą maści psa. Są okrągłe, średniej wielkości, osadzone w taki sposób, aby pies patrzył na wprost.
Uszy są noszone w płatek róży lub półstojące, nieduże. Uszy całkowicie stojące lub całkiem wiszące są wadą.
Szyja jest umięśniona, raczej krótka, o prostej linii, stopniowo rozszerzająca się w kierunku ramion.
Tułów jest dobrze umięśniony i zwarty o równej górnej linii. Szeroki front, głęboka klatka piersiowa, a żebra są dobrze wysklepione
Łapy są silne, średniej wielkości, mocno stojące. U psów o jednolitej szacie pazury powinny być koloru czarnego.
Kończyny przednie są proste, o mocnym kośćcu, dość szeroko rozstawione, o dobrze związanych łopatkach. Poczynając od śródręcza łapy zwrócone są lekko na zewnątrz.
Kończyny tylne powinny być dobrze umięśnione. Stawy skokowe niskie, kolana dobrze ukątowane. Kończyny tylne oglądane z tyłu powinny być równoległe.
Ruch jest swobodny, zwinny i mocny, oszczędny w wysiłku, nogi poruszające się równolegle, patrząc zarówno od frontu, jak i od tyłu. Dostrzegalny napęd tylnych kończyn.
Ogon jest średniej długości, nisko osadzony, zwężający się ku dołowi i noszony raczej nisko.
Samce powinny mieć oba jądra normalnie wykształcone, całkowicie umiejscowione w mosznie.Pierwszy champion w historii - Gentleman Jim
Szata i umaszczenie
Włos jest gładki, krótki, przylegający do skóry. Możliwe warianty umaszczenia: rude, płowe, białe, czarne lub błękitne, a także łaciate w którymś z podanych wyżej kolorów. Może także być pręgowane. Umaszczenie błękitne występuje bardzo rzadko. Umaszczenie niedozwolone to czarne podpalane i czekoladowe.
Wady
Obniżają ocenę zależnie od stopnia ich wyrażenia: oczy jasne, oprawa oka różowa; ogon zbyt długi lub zbyt zakręcony; niezgodność z limitami wzrostu i wagi; uszy całkowicie obwisłe lub stojące; przodozgryz lub tyłozgryz. Psy mające którąś z wymienionych wad nie mogą być nagradzane: różowy nos, znaczny przodozgryz (kiedy żuchwa jest tak wysunięta, że dolne siekacze nie stykają się z siekaczami górnymi); znaczny tyłozgryz (kiedy szczęka górna jest o tyle dłuższa, że siekacze górne nie stykają się z dolnymi).
Zachowanie i charakter
Staffordshire Bull Terrier to pies pewny siebie, odważny, wesoły, inteligentny, uparty, aktywny. Wymaga bliskiego kontaktu z człowiekiem, wobec innych zwierząt jest tolerancyjny[potrzebny przypis], jeśli będzie do nich od wczesnego okresu przyzwyczajany. Uwielbia rywalizować z innymi psami, stąd też duże zainteresowanie przeciąganiem zabawek z innym psem (ang. tug of war). W stosunku do dzieci potrafią być przyjazne i cierpliwe. W sytuacjach, w których inne psy tracą cierpliwość i potrafią zareagować agresją, Staffordshire Bull Terrier zachowuje spokój[potrzebny przypis] lub po prostu odchodzi, przez co został nazwany przez Bryana Cumminsa psem nianią (ang. nanny dog)[3].
Użytkowość
Staffordshire Bull Terrier współcześnie pełni funkcje psa rodzinnego, wszechstronnie użytkowanego. Coraz częściej staffiki używane są do konkurencji sportowych takich jak agility czy weight pulling.
Popularność
Staffordshire Bull Terrier często uważany jest za rasę agresywną. Powodem takich opinii jest jego muskularna budowa i budzący respekt „groźny” wygląd.[potrzebny przypis]
W Polsce liczba psów tej rasy rośnie, choć większą popularnością cieszą się Amstaffy i psy w jego typie.
Od 2000 roku w dużej części Republiki Federalnej Niemiec posiadanie Staffordshire Bull Terriera, jak i innych terierów w typie bull, jest zakazane. Importowanie do tego kraju psa z grupy terierów typu bull jest zabronione. Fakt ten zaistniał po śmiertelnym ataku Pit Bulli będących własnością dwudziestoczteroletniego dilera narkotyków na sześcioletniego syna tureckich emigrantów – Volkana Kaja – na placu zabaw na terenie szkoły (26 czerwca 2000 r. w Hamburgu)[4].
