Parson Russell terrier
Pies rasy parson Russell terrier
|
| Kraj patronacki
|
Wielka Brytania
|
| Kraj pochodzenia
|
Wielka Brytania[1]
|
| Wymiary
|
| Wysokość
|
33-38 cm
|
| Masa
|
6-10 kg
|
| Klasyfikacja
|
| FCI
|
Grupa III, Sekcja 1,
nr wzorca 339
|
| AKC
|
Terrier
|
| ANKC
|
Grupa 2 - Terriers
|
| CKC
|
Grupa 4 - Terriers
|
| KC(UK)
|
Terrier
|
| NZKC
|
Terrier
|
| UKC
|
Grupa 7 - Terrier
|
| Wzorce rasy
|
|
|
|
|
Parson Russell terrier – rasa psa, zaklasyfikowana do sekcji terierów dużych i średnich. Podlega próbom pracy[1].
Rys historyczny
Parson Russell terrier został wyhodowany przez angielskiego pastora Johna "Jacka" Russella. Człowiek ten słynął z zamiłowania do polowań i psów, a w szczególności terrierów. Rasa ta została wyhodowana przede wszystkim do polowań na lisy. Nazwa "Parson Russell" została ustalona przez American Kennel Club.
Wygląd
Wygląd oraz użytkowość parson Russell terriera są określone wzorcem, który przedstawia go jako
wytrwałego i mało wymagającego teriera pracującego, szczególnie przydatnego w polowaniu w funkcji norowca.
Ogon zwykle jest kopiowany. Ogon kopiowany: pozostaje w odpowiedniej proporcji do całości ciała. Powinien być takiej długości, by móc pewnie chwycić go w dłoń. Mocny, prosty, osadzony średnio wysoko. Unosi się wyraźnie, gdy pies jest w ruchu. Ogon niekopiowany: średniej długości i tak prosty, jak to jest tylko możliwe. Gruby u nasady, cieńszy u końca. Osadzony średnio wysoko. Unosi się wyraźnie, gdy pies jest w ruchu.
Szata i umaszczenie
Sierść twarda z natury, jest ścisła i gęsta tak jak u odmiany krótko i szorstkowłosej. Brzuch i spód tułowia są owłosione. Umaszczenie jest całkowicie białe lub dominująco białe z łatami barwy podpalanej (płoworudej), cytrynowej lub czarnej. Mogą występować wszelkie kombinacje tych
trzech barw. Preferowane są kolorowe znaczenia nie wychodzące poza głowę i nasadę ogona.
Zachowanie i charakter
Parson Russell terrier to pies myśliwski, aktywny, czujny, wytrzymały, odważny, łatwy w szkoleniu i inteligentny.
Uczy się chętnie i szybko, od szczenięcia wymagana jest konsekwencja w wychowaniu.
Użytkowość
Pierwotnie używane były do polowań na lisy w norach. Współcześnie są hodowane również jako psy towarzyszące, sprawdzają się w psich sportach agility oraz flyballu.
Zdrowie i pielęgnacja
Odmiana gładkowłosa gubi włos przez cały rok w znacznej ilości, natomiast szorstkowłosa wymaga trymowania. Odmiana krótkowłosa ma włos przylegający i gęsty. U szorstkich psów jest on odstający przed trymowaniem, a potem przylegający po nim[2].
Przypisy
- ↑ a b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 143.
- ↑ Parson russell terrier [online], Zwierzaki, 15 grudnia 2022 [dostęp 2023-02-03] (pol.).
Bibliografia
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5. Brak numerów stron w książce
Linki zewnętrzne
