Stadion położony jest przy ulicy Olimpijskiej w Gorzowie Wielkopolskim, w zachodniej części miasta. Obiekt od północy okala dom handlowy, od wschodu Osiedle Sobieskiego, od południa Osiedle Słoneczne, a od zachodu zabudowa usługowo-rzemieślnicza. Nieopodal, na północ od stadionu, przebiega dwupasmowa ulica Myśliborska, która stanowi część drogi wojewódzkiej nr 130[4].
Historia
Trybuny od strony wschodniej z widokiem na główną bramę wejściową
Stadion piłkarski Ośrodka Sportu i Rekreacji w Gorzowie Wielkopolskim - najstarszy i drugi co do wielkości stadion w mieście, położony przy ul. Olimpijskiej 29, powstał w latach 1927–1929 na terenie dawnego poligonu wojskowego, a jego otwarcie nastąpiło 11 sierpnia 1929 roku[1][5]. Przed i po wojnie obiekt pełnił funkcje stadionu miejskiego, jego gospodarzem po wojnie była Warta Gorzów Wielkopolski, następnie Gwardia, od lat 50. stał się stadionem Stilonu Gorzów Wielkopolski. 1 maja 1945 roku rozegrano pierwszy po wojnie i w historii polskiego Gorzowa Wielkopolskiego mecz piłkarski. W latach 1947–1950 na bieżni stadionu rozgrywano zawody żużlowe[5].
W latach 70. i 80. XX wieku na gorzowskim stadionie odbyło się kilka meczów juniorskich reprezentacji Polski. W 1978 i 1979 roku z NRD[6][7], w 1980 roku z Holandią[8] w ramach turnieju czterech państw, w 1983 roku przy obecności 11 tys. widzów ponownie z NRD[9], w 1984 roku z Rumunią[10] i w 1986 roku z Grecją w ramach eliminacji do Mistrzostw Europy U–18[11]. Ostatnie spotkanie juniorskiej reprezentacji Polski odbyło się tutaj 23 maja 1998 roku i był to mecz towarzyski U–16 Polska–Niemcy[12].
30 września 1979 roku Stilon zagrał tutaj w 1/16 finału Pucharu Polski ze Śląskiem Wrocław. Mecz przyciągnął 10 tys. widzów[25]. 30 sierpnia 1989 roku mecz Stilonu z Ruchem Chorzów w 1/16 finału Pucharu Polski również zgromadził 10 tys. kibiców[26]. 10 czerwca 1992 roku rozegrany tu został mecz rewanżowy w półfinale Pucharu Polski, gospodarze zagrali z Miedzią Legnica, a spotkanie przyciągnęło 1500 widzów[27].
Trybuny od strony wschodniej z widokiem na sektor dla kibiców gości
1 stycznia 1997 roku obiekt miał być skomunalizowany, ale pozostał własnością Stilonu. W końcu lat 90. klub odsprzedał część gruntów pod pawilon austriackiej sieci Minimal (później polskie Nomi). Stadion znajduje się w administracji należącego do miasta Ośrodka Sportu i Rekreacji w Gorzowie Wielkopolskim[28]. Obiekt został zmodernizowany w 2008 roku[1]. Powstał osobny parking dla kibiców gości oraz kibiców miejscowych. Usunięto jeden sektor i tym samym powstał wymagany tunel dla piłkarzy. Trybuna honorowa (sektor E) została całkiem zadaszona oraz zamontowano nowe krzesełka. Ławki na sektorach C-D i F-G zamieniono na krzesełka. Krzesełka są również na sektorach N-T, A oraz Z. Powstały nowe boksy, ponadto zainstalowano nowy zegar świetlny i monitoring na trybuny. Na koronie stadionu została ułożona kostka betonowa. Na przełomie czerwca i lipca 2009 roku[1] została wymieniona cała płyta główna.
W wyniku przebudowy dotychczasowego stadionu Warty przy ulicy Krasińskiego, a następnie sporu klubu piłkarskiego Warta Gorzów Wielkopolski z władzami miasta, które wykluczyły powrót piłkarzy Warty na swój obiekt macierzysty, od sezonu 2020/2021 III ligi rozgrywają tutaj swoje mecze również piłkarze Warty[29].
W 2022 roku ogłoszono plan przebudowy obiektu, w wyniku której pojemność stadionu miałaby wynosić 8–10 tys. miejsc[30].
