Spadająca gwiazda (obraz Witolda Pruszkowskiego)
Spadająca gwiazda
|
| Autor
|
Witold Pruszkowski
|
| Rodzaj
|
akt
|
| Data powstania
|
1884
|
| Medium
|
olej na płótnie
|
| Wymiary
|
167,5 cm × 131,5 cm
|
| Miejsce przechowywania
|
| Miejscowość
|
Warszawa
|
| Lokalizacja
|
Muzeum Narodowe
|
Spadająca gwiazda – obraz polskiego malarza Witolda Pruszkowskiego namalowany w 1884 roku; znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.
Historia
W połowie lat 70. XIX wieku w malarstwie Witolda Pruszkowskiego pojawiają się elementy tajemniczości. Poetycki, baśniowy nastrój widoczny jest w obrazach Noc świętojańska i Nimfy wodne[1].
Wkrótce Pruszkowski zostaje uznany za pierwszego polskiego malarza symbolistę, przed Jackiem Malczewskim. Obraz Spadająca gwiazda uważano za opus magnum w twórczości artysty[1].
Dzieło zostało namalowane w 1884 roku w Mnikowie, podkrakowskiej wsi, gdzie artysta miał swój dom. W tym samym roku obraz był prezentowany w krakowskim Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych, w Salonie Koła Literacko-Artystycznego, następnie w kolejnych galeriach, między innymi w Warszawie i Lwowie. Po szybkim sukcesie obraz został zapomniany i odkryty na nowo w latach 70. XX wieku, kiedy to wystawiono go m.in. w Paryżu, Kilonii, Stuttgarcie i Wuppertalu[1].
Opis
Obraz przedstawia meteor uosobiony w postaci zmysłowego, kobiecego aktu, w niecodziennym ujęciu kompozycyjnym. Nieprzytomna kobieta przedstawiona jest od strony głowy. Całość rozmywa się w nierealistycznej przestrzeni sprawiając wrażenie, że postać zawieszona jest w powietrzu[1].
Dużą rolę w obrazie gra światło, które sprawia wrażenie wydobywania się z wnętrza postaci. Emitowane z gwiazdy przydaje jej blasku oraz dodaje przedstawieniu baśniowej niezwykłości[1].
Rozerwany sznur pereł może symbolizować pogardę dla bogactw świata[1].
Obraz wykonany jest techniką olejną i ma wymiary 167,5 x 131,5 cm. Znajduje się na nim sygnatura: „Witold Pruszkowski w Mnikowie 1884 20 maja”[2].
Przypisy
