Wielka Brytania
Londyn
1877
ochrona zabytkowych budynków
Philip Venning[1]
9000 (2013)[2]
1113753 i SC 039244
12 kwietnia 2006[3]
The Society for the Protection of Ancient Buildings (SPAB) – organizacja charytatywna założona w 1877 przez Williama Morrisa[4] w celu przeciwstawienia się, jak uważał, destrukcyjnej „odbudowie” średniowiecznych budynków przez wiktoriańskich architektów w Anglii[5]. Powstanie stowarzyszenia zapoczątkowało ruch na rzecz konserwacji budynków[1] i powstawanie kolejnych podobnych organizacji na terenie Wielkiej Brytanii[4].
SPAB opowiada się za „konserwatywną naprawą”: zachowaniem jak najwięcej detali oryginalnej budowli, odnowieniem budynku w podobnym stylu, stosowaniem podobnych materiałów i tradycyjnych metod rzemieślniczych[5]. Idea „konserwatywnej naprawy”, przypisywana Morrisowi, ukształtowała podejście do remontów zabytkowych budynków nie tylko w Anglii, ale i w innych krajach[6]. Dla Morrisa i SPAB najwyższą wartość ma materiał budynku wraz z jego kształtem, ponieważ to one wywołują określone wrażenie i są źródłem inspiracji dla przyszłości[6]. W ścisłym sensie architektonicznym, słowo restoration („restauracja”) oznacza prace nad przywróceniem budynku do perfekcyjnego stanu[6]. W XIX w. w Anglii odbudowano w ten sposób ponad 6000 kościołów, niszcząc ich fragmenty dobudowane później, a dodając hipotetyczne brakujące fragmenty w celu uzyskania czystości stylu[6]. Z tego powodu architekt i wczesny członek SPAB John Ruskin uważał takie postępowanie za „kłamstwo od początku do końca”, a William Morris za „fałszerstwo”[6]. Z powodu protestu przeciwko takim praktykom Morris nazywał stowarzyszenie Anti-Scrape[6][7]. Morris uważał ówczesne metody odbudowy za „fałszerstwo”, ponieważ przekształcały budynki w stan z wyidealizowanej dalekiej przeszłości, usuwając detale dodane w trakcie późniejszego rozwoju budynków. Dla Morrisa całkowity wygląd budynku stanowił dokumentację przeszłości. Zamiast sztucznego postarzania budynków Morris proponował ich naprawę, tak, aby ich cała historia była chroniona jako dziedzictwo kulturowe[8].
W 2013 filozofia SPAB nadal bazuje na pierwotnym manifeście Morrisa z 1877. Członkowie zapisujący się do organizacji muszą podpisać deklarację, że zgadzają się z treścią manifestu[9]. W lutym 2013 stowarzyszenie liczyło prawie 9000 członków[2], wśród których są zarówno profesjonaliści w dziedzinie ochrony zabytków, jak i mieszkańcy zabytkowych domów z różnych okresów historycznych, a także pasjonaci ochrony zabytków[10]. Organizacja udziela konsultacji, prowadzi szkolenia, organizuje kampanie[10], prowadzi badania i publikuje ich wyniki. SPAB musi być powiadamiane o wszystkich aplikacjach w Anglii i Walii o zburzenie części lub całości budynków znajdujących się na liście zabytków[10].
Stowarzyszenie ma też oddział w Szkocji, oraz oddział Mills Section poświęcony wiatrakom i młynom wodnym, co czyni je jedyną brytyjską organizacją zajmującą się ochroną tych budowli.
Stowarzyszenie przyznaje następujące nagrody:
W 2006 stowarzyszenie rozpoczęło program bezpłatnych szkoleń w dziedzinie konserwacji obiektów sakralnych pod hasłem Faith in Maintenance[12], wspierany przez English Heritage, organ doradczy rządu brytyjskiego w sprawie budynków historycznych[15].
Budżet programu wynosił 863 900 funtów i został ufundowany przez Heritage Lottery Fund (71%) oraz English Heritage (16%)[16][15], a resztę funduszy przekazały Dulverton Trust, Pilgrim Trust i inne organizacje[15]. W ciągu 5 lat (maj 2007 – luty 2012) blisko 5000 wolontariuszy wzięło udział w 150 warsztatach[17] w Anglii i Walii. Dalszych 1600 osób uczestniczyło w innych imprezach związanych z projektem, w tym 12 warsztatach dla młodzieży, które zgromadziły 230 uczestników[16]. Uczestnicy warsztatów otrzymali także bezpłatne informatory Faith in Maintenance Handbook (the Good Maintenance Guide) i kalendarze robót remontowych[15]. Nakręcono też 60-minutowy film z praktycznymi poradami dotyczącymi drobnych codziennych napraw remontowych, omawiający typowe problemy techniczne, i rozprowadzono wśród wolontariuszy 25 000 kopii filmu na płytach DVD[15], oraz utworzono darmową linię telefoniczną z poradami technicznymi[16].
Następstwem programu szkoleń było powstanie projektu Maintenance Co-operative Movement[17].
Od 2001 stowarzyszenie organizuje corocznie w listopadzie tydzień drobnych napraw National Maintenance Week, obejmujący drobne naprawy wszystkich budynków, nie tylko zabytkowych[18][19]. W 2012 były to dni 23–30 listopada[20]. Akcja ma na celu zachęcenie właścicieli budynków oraz osób opiekujących się budynkami np. kościelnymi czy publicznymi, do podjęcia drobnych remontów przed zimą, które zabezpieczą budynek i zapobiegną większym kosztom remontów w przyszłości[21][18]. Organizacja przywołuje hasło założyciela Williama Morrisa z 1877: “Put protection in place of restoration. Stave off decay by daily care.″ („Zabezpieczaj zamiast odbudowywać. Zapobiegnij rozpadowi dzięki codziennej trosce.”)[20], podaje też na stronie internetowej m.in. 10 wskazówek dla lokatorów w zakresie zarządzania energią budynku[22]. Na ostatni dzień tygodnia przypada National Gutters Day (Narodowy Dzień Rynien)[22], podczas którego właściciele mają oczyścić rynny z liści i dokonać potrzebnych napraw przed nadejściem zimy[23][21]. W Wielkiej Brytanii istnieje wiele ubezpieczycieli, które mogą obejmować wymienione budynki.