W latach 1948–1953 był sędzią w Izbie Cywilnej Sądu Najwyższego.
W działalności naukowej zajmował się zagadnieniami ogólnymi prawa cywilnego, a także prawem rodzinnym i prawem spółdzielczym. Był propagatorem koncepcji marksistowskich w nauce prawa cywilnego. Napisał kilka podręczników, które były wielokrotnie wznawiane. Był członkiem PPS i PZPR.
↑M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450 - Uchwała Rady Państwa z dnia 14 stycznia 1955 r. nr 0/126 - na wniosek Prezesa Polskiej Akademii Nauk.
Bibliografia
Andrzej Bielecki: Seweryn Szer. W: Profesorowie Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego 1808–2008. Grażyna Bałtruszajtys (red.). Wyd. 1. Warszawa: Lexis-Nexis, 2008, s. 256–259. ISBN 978-83-7334-905-6.