Serie D

Serie D
Campionato Nazionale Dilettanti
Państwo

 Włochy

Dyscyplina

piłka nożna

Organizator rozgrywek

Lega Nazionale Dilettanti

Data założenia

1948

Założyciel

Lega Interregionale Nord, Centro, Sud

Rozgrywki
Liczba drużyn

166

Zwycięzca

Campione d'Italia di Serie D

Wyższy poziom ligowy

Serie C

Niższy poziom ligowy

Eccellenza

Puchary

Puchar Serie D

Zwycięzcy
Pierwszy zwycięzca

Rivarolese (A), Luino (B), Villasanta (C), Sebinia (D), Luparense (E), San Donà (F), Imolese (G), Signa 1914 (H), Pontina Latina (I), Jesi (L), Juve Alfa Pomigliano (M), Biscegliese (N), Marsala (O) (1948/49)

Obecny zwycięzca

Gozzano (A)
Seregno (B)
Trento (C)
Fiorenzuola (D)
Aquila Montevarchi (E)
Campobasso (F)
Monterosi (G)
Taranto (H)
Messina (I) (2020/21)

Najwięcej zwycięstw

Siena (2 tytuły)

Strona internetowa

Serie D (dosł. Seria D) – czwarty poziom w hierarchii ligowych rozgrywek w piłce nożnej mężczyzn we Włoszech. Jest podzielona na dziewięć grup regionalnych: A, B, C, D, E, F, G, H oraz I. Utworzona w 1948 roku i zarządzana przez Lega Nazionale Dilettanti (LND), a wcześniej do 2014 przez Lega Italiana Calcio Professionistico (LNP), od 1948 do 1952 przez Lega Interregionale (Nord, Centro, Sud), od 1952 do 1959 przez Lega Nazionale IV Serie, od 1959 do 2008 przez Lega Nazionale Semiprofessionisti (LNSP). Zmagania w jej ramach toczą się cyklicznie (co sezon) w systemie mecz i rewanż. Przeznaczone są dla 166 włoskich klubów piłkarskich. Najlepsze zespoły z każdej grupy Serie D awansują do Serie C, natomiast dwie najsłabsze zespoły ze wszystkich grup spadną do rozgrywek Eccellenza.

Najbardziej utytułowaną drużyna ligi jest Siena, która uzyskała 2 tytuły.

Historia

Jej początki sięgają 1948 roku, kiedy to została wprowadzona w zamian regionalnych rozgrywek Prima Divisione i była kontynuacją reformy mistrzostw Serie C (zmniejszenie z 18 grup do 4). Czwarty poziom zmienił status z rozgrywek regionalnych na ogólnokrajowe i przyjął nazwę Promozione. Utworzono 6 grup na północy, 4 w środku oraz 3 grupy na południu, zwycięzcy których bezpośrednio awansowali do Serie C.

W 1952 roku liczba grup została zredukowana do 8 (po 16 drużyn w każdej), a liga zmieniła nazwę na IV Serie i była zarządzana przez Lega Nazionale IV Serie.

W 1957 roku konwulsyjna walka o władzę w FIGC dała początek czwartej lidze, zwanej Campionato Interregionale, która w sezonie 1957/58 była podzielona na dwie kategorii (Prima Categoria - 3 grupy, Seconda Categoria - 8 grup).

Natomiast w roku 1959 powstała prawdziwa Serie D, podzielona na 6 grup i zarządzana przez Narodową Ligę Półprofesjonalną we Florencji (wł. LNSP - Lega Nazionale Semiprofessionisti). Od 1967 roku liczba grup ponownie stanowiła 9.

W 1978 roku, wraz z reformą Lega Nazionale Semiprofessionisti, Serie C została podzielona na Serie C1 i Serie C2, a mistrzostwa Serie D straciły status półprofesjonalizmu, organizowanego w 12 grupach stając się piątym poziomem włoskiego futbolu, w wyniku czego rozgrywki powróciły do poziomu amatorskiego, zmieniając nazwę na Campionato Interregionale z sezonu 1981/82, zarządzane przez Lega Nazionale Dilettanti. Mistrzostwa przyjęły formułę 162 drużyn w 9 grupach, począwszy od reformy z 1992 roku, w której zmieniła nazwę na Campionato Nazionale Dilettanti (CND), a następnie powróciła do nazwy Serie D w 1999 roku.

Wskutek tej reformy, czwarty poziom włoskiej piłki nożnej reprezentowała od 1978 do 2008 Serie C2, która potem do 2014 nazywała się Lega Pro Seconda Divisione. Od 1978 do 1991 była podzielona na 4 grupy po 18 drużyn, a od 1991 do 2011 na 3 grupy po 20 drużyn i od 2011 do 2014 na 2 grupy po 18 drużyn.

Wraz z reformą mistrzostw Lega Pro, począwszy od sezonu 2014/15, Serie D powraca do bycia, podobnie jak do 1978 roku, czwartym poziomem włoskiego futbolu. Wraz z połączeniem dwóch dywizji Lega Pro pod koniec sezonu 2013/14 (zgodnie z decyzją FIGC i Lega Pro w listopadzie 2012) w celu przywrócenia Serie C[1], Serie D i niższe ligi zostały przesunięte o jeden poziom w górę w hierarchii systemu ligowego, zmniejszając liczbę lig we włoskiej piłce nożnej do dziewięciu.

Medaliści IV poziomu


Sezon Gr. K T Mistrz Wicemistrz III miejsce Br. Król strzelców Uwagi
Promozione
1948/49 A     1 Rivarolese Borgotarese Speranza 225 klubów w 13 gr.
B     1 Luino Pray Laveno
C     1 Villasanta Mariano Comense Lecco
D     1 Sebinia Abbiategrasso Chiari
E     1 Luparense Trento Cerea
F     1 San Donà Portogruarese Mira
G     1 Imolese Salsomaggiore Altedo
H     1 Signa 1914 AS Sestese Pontedera
I     1 Pontina Latina Albatrastevere Fortitudo
L     1 Jesi L'Aquila Tolentino
M     1 Juve Alfa Pomigliano Casertana Turris
N     1 Biscegliese Ariano Manduria
O     1 Marsala Agrigento Nissena
1949/50 A     1 Ponziana Monfalcone Coneglianese 213 klubów w 13 gr.
B     1 Rovereto Lanerossi Schio Dolo
C     1 Lecco Breno Beretta Gardone
D     1 Saronno Vigevano Codogno
E     1 Magenta Aosta Coggiola
F     1 Rapallo Ruentes Vado Albenga
G     1 Forti e Liberi Ferrovieri Bologna Vis Sauro Pesaro
H     1 Pontedera Lanciotto Ballerini San Vincenzo
I     1 BPD Colleferro Formia Montevecchio
L     1 Fermana Forza e Coraggio Avezzano Vastese
M     1 Casertana Avellino Paganese
N     1 Toma Maglie Campobasso Molfetta
O     1 Nissena Agrigento Caltagirone
1950/51 A     1 SAICI Torviscosa Pordenone Belluno 236 klubów w 13 gr.
B     1 Trento Cerea Pellizzari Arzignano
C     1 Parabiago Mariano Comense Angerese
D     1 Pro Lissone Codogno Olimpia Caravaggio
E     1 Aosta Verbania Sportiva Asti
F     2 Rivarolese Entella Vogherese
G     1 Ravenna Baracca Lugo Carpi
H     1 Lanciotto Ballerini Sangiovannese Colligiana
I     1 Chinotto Neri Monteponi Iglesias Montevecchio
L     1 Chieti Pescara Forza e Coraggio Avezzano
M     1 Turris Ilva Bagnolese Puteolana
N     1 Molfetta Incedit Monticchio Potenza
O     1 Palmese Drepanum SS Gela
1951/52 A     1 Dolo Libertas Trieste Pordenone 224 klubów w 13 gr., brak promocji w związku z reformą
B     1 Lanerossi Schio Belluno Cerea
C     1 Marzotto Manerbio Vimercatese Merate
D     1 Mariano Magenta Meda
E     1 Verbania Sportiva Omegna Cossatese
F     1 Novese Vogherese Sestrese
G     1 Ferrovieri Bologna Minatori Perticara Carpi
H     1 Grosseto Carrarese Signa 1914
I     1 Monteponi Iglesias Romulea Torres
L     1 Pescara Castelfidardo Ascoli
M     1 Cavese Nocerina Puteolana
N     1 Trani Incedit Monticchio Potenza
O     1 Igea Virtus Enna Acireale
IV Serie
1952/53 A     2 Magenta Verbania Sportiva Mariano Comense 128 klubów w 8 gr.+ finał Nord i Sud +finał, mistrz: Catanzaro
B     2 Lecco Marzoli Cremonese
C     1 Pordenone Mestre Schio
D     1 Carrarese Rapallo Rivarolese
E     1 Castelfidardo Ascoli Vigor Senigallia
F     1 Carbosarda Prato Monteponi Iglesias
G     1 Avellino BPD Colleferro Foggia
H     1 Catanzaro Nissena Crotone
1953/54 A     2 Aosta Biellese Pro Vercelli 128 klubów w 8 gr.+ finał A i B +finał, mistrz: Bari
B     2 Verbania Sportiva SNIA Varedo Vigevano
C     1 Cremonese Marzoli Reggiana
D     1 Bolzano Mestre Sacilese
E     1 Prato Perugia Sansepolcro
F     2 BPD Colleferro Chinotto Neri Pescara
G     1 Foggia Cirio Avellino
H     1 Bari Nissena Crotone
1954/55 A     1 Pro Vercelli Novese Ivrea 144 kluby w 8 gr. +ćwierćfinał +półfinał +finał, mistrz: BPD Colleferro
B     1 Vigevano Verbania Sportiva Gallaratese
C     1 Marzoli Palazzolo Mantova Forlì
D     1 Mestrina CRDA Monfalcone Spilimbergo
E     1 Siena Solvay Sansepolcro
F     3 BPD Colleferro Torres L'Aquila
G     2 Molfetta Chinotto Neri Pescara
H     1 Cirio Cosenza Enna
1955/56 A     1 Biellese Pro Vercelli Cuneo 144 kluby w 8 gr. +ćwierćfinał +półfinał +finał, mistrz: Siena
B     1 Fanfulla Snia Varedo Marzoli Palazzolo
C     1 Reggiana Sarom Ravenna Mantova
D     2 Bolzano Pro Gorizia CRDA Monfalcone
E     2 Siena Spezia Lucchese
F     2 Chinotto Neri Foligno Annunziata Ceccano
G     2 Pescara Foggia Andria
H     1 Reggina Cirio Cosenza
1956/57 A     2 Pro Vercelli Cenisia Cuneo 144 kluby w 8 gr. +elimiacje +gr.finał., mistrz: Sarom Ravenna
B     2 Marzoli Palazzolo Fanfulla Piacenza
C     2 Sarom Ravenna Mantova Falck Vobarno
D     1 Belluno Pro Gorizia CRDA Monfalcone
E     1 Anconitana Carrarese Spezia
F     3 Chinotto Neri Federconsorzi Foligno
G     1 Lecce Chieti Foggia
H     2 Marsala Cirio Casertana
Campionato Interregionale
1957/58 A     1 Spezia Casale Corbetta 48 klubów w 3 gr. +finał, mistrz: Spezia, Mantova, Cosenza[2]. Dodatkowo awans: Varese, Piacenza, Arezzo, Lucchese, Anconitana, Chieti, Forlì, Pordenone, Cirio, Barletta, Lecce, Trapani, Foggia, Casertana
B     1 Ozo Mantova Treviso Pescara
C     1 Cosenza L'Aquila Marsala
1958/59 A     1 Savona Entella Rapallo Ruentes 144 kluby w 8 gr.
B     1 Solbiatese Saronno Seregno
C     3 Bolzano CRDA Monfalcone Falck Vobarno
D     1 Vis Pesaro Rimini Jesi
E     1 Pistoiese Empoli Massese
F     1 Torres Pro Cisterna BPD Colleferro
G     1 Maceratese Molfetta Teramo
H     1 Crotone Akragas Avellino
Serie D
1959/60 A     1 Entella Derthona Ivrea 108 klubów w 6 gr.
B     2 Saronno Solbiatese Pro Sesto
C     1 Cesena Fano Jesi
D     1 Viareggio Massese Nuorese
E     2 Biscegliese Trani Molfetta
F     1 San Vito Benevento Pro Cisterna Caltagirone
1960/61 A     1 Empoli Imperia Rapallo Ruentes 108 klubów w 6 gr.
B     1 Ivrea Rescaldinese Trinese
C     1 Vittorio Veneto CRDA Monfalcone Miranese
D     2 Grosseto BPD Colleferro Solvay Rosignano
E     1 Portocivitanovese Trani Maceratese
F     1 Potenza Casertana Acquapozzillo
1961/62 A     2 Rapallo Ruentes Entella Viareggio 108 klubów w 6 gr.
B     1 Rizzoli Solbiatese Piacenza
C     1 CRDA Monfalcone Vis Pesaro Rovereto
D     1 Solvay Rosignano Nuova Cisterna BPD Colleferro
E     2 Trani Brindisi Fermana
F     2 Avellino Acquapozzillo Cirio
1962/63 A     2 Carrarese Imperia Spezia 108 klubów w 6 gr.
B     2 Solbiatese Piacenza Rovereto
C     2 Vis Pesaro Cervia Fano
D     2 Empoli Tempio Calangianus
E     2 Maceratese Brindisi Barletta
F     2 Casertana Benevento Acquapozzillo
1963/64 A     2 Entella Massese Imperia 108 klubów w 6 gr.
B     1 Piacenza Beretta Gardone Asti
C     1 Carpi Bolzano Trento
D     1 Ternana Fermana Jesi
E     3 Avellino Nocerina Benevento
F     2 Crotone Barletta Liberty
1964/65 A     3 Rapallo Ruentes Asti Imperia 108 klubów w 6 gr.
B     1 Trevigliese Bolzano Falck & Arcore
C     2 Jesi Città di Castello Narnese
D     1 Massese Pontedera Quarrata
E     1 Nardò Fermana Brindisi
F     1 Savoia Paternò Nocerina
1965/66 A     2 Spezia Viareggio Cuneo 108 klubów w 6 gr.
B     1 Verbania Lilion Snia Varedo Bolzano
C     3 Vis Pesaro Città di Castello Audace SME
D     1 Frosinone Latina Grosseto
E     1 Barletta Civitanovese Fermana
F     1 Massiminiana Paternò Internapoli
1966/67 A     1 Pavia Asti Gallaratese 108 klubów w 6 gr.
B     4 Bolzano Beretta Gardone Fanfulla
C     1 Città di Castello Carpi Riccione
D     2 Pontedera Viareggio Lucchese
E     2 Chieti Civitanovese Novoli
F     1 Internapoli Savoia Ragusa
1967/68 A     1 MaCoBi Asti Pro Vercelli Omegna 162 kluby w 9 gr.
B     2 Cremonese Derthona Pergolettese
C     1 Sottomarina Rovereto Pordenone
D     1 Forlì Riccione Fano
E     2 Viareggio Grosseto Montevarchi
F     1 Olbia Frosinone Tempio
G     1 Matera Savoia Nocerina
H     1 Brindisi Bisceglie Manfredonia
I     3 Marsala Acquapozzillo Paolana
1968/69 A     1 Derthona Omegna Borgomanero 162 kluby w 9 gr.
B     1 Seregno Pergolettese Lilion Snia Varedo
C     2 Rovereto Pordenone Trento
D     1 Imola Fermana Fano
E     1 Lucchese Sarzanese Grosseto
F     2 Latina Viterbese Formia
G     1 Sorrento Turris Paganese
H     1 Pro Vasto Audace Cerignola Novoli
I     1 Acquapozzillo Paternò Siracusa
1969/70 A     1 Imperia Pro Vercelli Borgomanero 162 kluby w 9 gr.
B     1 Parma Crema Gallaratese
C     2 Trento Pordenone Belluno
D     3 Maceratese Forlì Cervia
E     1 Montevarchi Carrarese Grosseto
F     1 Viterbese Frosinone L'Aquila
G     2 Savoia Turris Paganese
H     1 Martina Trani Andria
I     1 Enna Akragas Marsala
1970/71 A     3 Pro Vercelli Biellese Sarzanese 162 kluby w 9 gr.
B     3 Cremonese Trevigliese Crema
C     2 Belluno Portogruaro Arco
D     1 Giulianova Bellaria Rovigo
E     1 Sangiovannese Pistoiese Città di Castello
F     2 Frosinone Latina ALMAS
G     2 Turris Ischia Isolaverde Paganese
H     3 Trani Audace Cerignola Angolana
I     1 Siracusa Cantieri Navali Massiminiana
Serie C2
Lega Pro Seconda Divisione
Serie D

Statystyka

Tabela medalowa

Mistrzami ligi (Serie D) od sezonu 1948/49 zostawały zwycięzcy swoich grup. Dopiero między latami 1953 a 1958 i począwszy od 1992 po zakończeniu sezonów rozgrywana jest ostatnia faza, w której biorą udział zwycięskie drużyny z każdej grupy, które rozgrywają tytuł w kategorii narodowej. Trofeum nazywało się Scudetto IV Serie, Titolo di Lega Interregionale, Scudetto Dilettanti i na koniec Scudetto Serie D.

Ponadto w latach 1988-1992 rozgrywany był oficjalny turniej o nazwie Trofeo Jacinto, zwycięzca którego nosił tytuł międzyregionalnego mistrza Włoch (wł. campione d'Italia Interregionale). Jednak Lega Nazionale Dilettanti nie uznaje rozgrywki za mistrzostwo ligi, ale za alternatywny tytuł.[3]

Mistrzostwo ligi (Serie D) od 1948 do sezonu 2020/21 zostało zdobyte przez 25 różnych drużyn.

Uczestnicy

Zespoły, które wzięli udział w 73 sezonach włoskiej Serie D, które były prowadzone od 1948/49 aż do sezonu 2020/21 łącznie zostały podzielone według regionów:

Oprócz tego w rozgrywkach Serie D uczestniczyła drużyna z kraju San Marino:

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Calcio: CF approva riforma Lega Pro, 60 squadre dal 2014-15. ASCA Agenzia di Stampa, 21 listopada 2012. [dostęp 2012-11-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (30 listopada 2012)]. (wł.).
  2. ↑ ex aequo po 4 pkt
  3. ↑ Albo d'Oro Scudetto – Lega Nazionale Dilettanti. seried.lnd.it, 11 czerwca 2018. [dostęp 2018-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 czerwca 2018)]. (wł.).

Bibliografia

Piłka nożna we Włoszech
Reprezentacje
mężczyźni
kobiety
Rozgrywki ligowe:
mężczyźni
kobiety
Rozgrywki pucharowe
mężczyźni
kobiety
Rozgrywki młodzieżowe
Nagrody i wyróżnienia
Inne

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!