Schronisko znajduje się u północnej podstawy skały Góra Słupska I, w lesie od strony Zalewu Dzibice, zwanego też Zalewem Kostkowickim. Ma mniej więcej trójkątny otwór wejściowy o szerokości 3 m i wysokości 70 cm. Znajduje się za nim niska salka o przekroju podobnym do otworu wejściowego i długości 4 m. Ma płaski strop utworzony przez jedną płytę, lewą ścianę również tworzą nasunięte na siebie płyty[1].
Schronisko powstało w wapieniach z późnej jury, prawdopodobnie na tektonicznym pęknięciu skał. Namulisko jest grube, piaszczyste[1].
Historia poznania i dokumentacji
Schronisko jest odwiedzane – świadczy o tym spora ilość śmieci w jego wnętrzu. Zostało wymienione w spisie M. Szelerewicza i A. Górnego w 1986 r. jako Schronisko pod Słupskiem II. Jego dokumentację opracował w 2009 r. J. Zygmunt, na podstawie pomiarów własnych i W. Mazika. Plan schroniska sporządził J. Zygmunt[1].
↑ abcdJerzyJ.ZygmuntJerzyJ., Schronisko Dolne w Słupsku Drugie, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-08-15].
