Egzamin maturalny zdała w Gimnazjum A. Skrzypkowskiej w Łodzi w 1932. Następnie rozpoczęła studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, które musiała przerwać w 1937 z powodu problemów materialnych. W Warszawie miała okazję zetknąć się z prof. Tadeuszem Kotarbińskim, który wywarł duży wpływ na jej poglądy (podawała się za uczennicę Kotarbińskiego i do końca jego życia utrzymywała z nim kontakt).
W latach 30. została członkiem Sceny Robotniczej Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych w Łodzi, gdzie uczestniczyła w przedstawieniach teatralnych. Poznała tam swojego przyszłego męża (Zygmunta Nowickiego). Sabina Nowicka była sympatyczką PPS (przyjaźniła się z Henrykiem Wachowiczem). Przed wybuchem II wojny światowej pracowała w Łodzi jako urzędniczka. W październiku 1939 uciekając przed Niemcami dostała się do Lwowa. Na tamtejszym uniwersytecie w 1940 ukończyła studia. Po ich zakończeniu ponownie podjęła się pracy urzędniczej. Atak Niemiec na ZSRR spowodował jej ewakuację ze Lwowa w głąb Związku Radzieckiego.
Jej mąż Zygmunt Nowicki (1909–1977) był łódzkim aktorem. Była siostrą dr Romany Toruńczyk (1915–2000), matką aktora, dziennikarza i reżysera Wiesława Nowickiego (1946–2012), babcią skrzypaczki i kompozytorki Eweliny Nowickiej (ur. 1982)[4].
