SECOR 6 (ang.SEquential COllation of Range) – amerykański wojskowy satelita naukowy służący do badań związanych z nawigacją satelitarną i geodezją. Stanowił część programu SECOR. Zadaniem należącego do US Army satelity miało być określanie dokładnych współrzędnych geograficznych trudno dostępnych rejonów Ziemi, głównie wysp w rejonie Pacyfiku. Wraz z satelitą ERS 16, stanowił ładunek dodatkowy misji MIDAS 10. W wyniku awarii satelita nie osiągnął planowanej orbity. Satelita znany był także jako EGRS 6 (Electronic & Geodetic Ranging Satellite).
Start rakiety Atlas Agena D, gdzie ładunkiem dodatkowym był satelita SECOR 6.
Budowa i działanie
Celem programu SECOR było opracowanie technologii służących do dokładnego określania współrzędnych geograficznych trudno dostępnych obszarów. Metoda określania współrzędnych geograficznych polegała na współpracy z satelitą 4 naziemnych, mobilnych punktów kontrolnych, z których wysyłano do satelity sygnały radiowe, a następnie po przetworzeniu ponownie je odbierano. Dokładne współrzędne 3 punktów musiały być znane, aby określić nieznane współrzędne 4 punktu. Podczas przelotu satelity nad nadajnikami, który miał trwać ok. 12 minut, można było wykonać ok. 48 tysięcy pomiarów odległości[2].
Satelita miał kształt sześcianu, na którego bokach zamontowano służące do wytwarzania energii elektrycznej ogniwa słoneczne. Wnętrze satelity zawierało, poza bateriami do magazynowania energii elektrycznej, także nadajniki radiowe[3].
Doświadczenia zdobyte przy budowie i działaniu satelitów programu SECOR przyczyniły się do opracowania satelitów nawigacyjnych GPS[4].
Misja
Misja rozpoczęła się 9 czerwca 1966 roku, kiedy rakieta Atlas Agena D wyniosła z kosmodromuVandenberg na niską orbitę okołoziemską trzy satelity, wśród których był SECOR 6. Po znalezieniu się na orbicie SECOR 6 otrzymał oznaczenie COSPAR 1966-051B. Nie doszło do drugiego odpalenia silnika członu Agena, w związku z tym satelita zamiast wejść na orbitę kołową, pozostał na tymczasowej wydłużonej eliptycznej orbicie parkingowej. Następnie człon Agena podczas prób stabilizacji, wykorzystał cały zapas paliwa rakietowego. Z powodu przebywania na niewłaściwej orbicie i braku możliwości stabilizacji nie wykonano żadnych testów systemów nawigacyjnych[5].
Satelita spłonął w atmosferze 6 lipca 1967 roku[5].
.jpg)
