Sławomira Łozińska

Sławomira Łozińska
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 kwietnia 1953
Warszawa

Zawód

aktorka teatralna i filmowa

Lata aktywności

od 1973

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”

Sławomira Maria Łozińska (ur. 8 kwietnia 1953 w Warszawie) – polska aktorka teatralna i filmowa, w latach 2003–2005 członkini Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.

Życiorys

Uczęszczała do XXVIII Liceum Ogólnokształcącego im. Jana Kochanowskiego w Warszawie, w latach 1971–1975 studiowała na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, uzyskując tytuł zawodowy magistra sztuki. Ukończyła również podyplomowe studium menedżerów kultury przy Szkole Głównej Handlowej.

W latach 1973–1986 i 1988–1990 była aktorką Teatru Narodowego w Warszawie. Ponadto występowała w warszawskim Teatrze Nowym (1990–1994) i Teatrze Adekwatnym (1993–1994). Od 1997 kierowała Działem Organizacji Pracy Artystycznej Teatru Narodowego. Współpracowała z Telewizją Polską jako jedna z redaktorów i prowadzących program Kawa czy herbata? (1994–1995). W latach 1996–1999 pełniła funkcję wiceprezesa zarządu głównego Związku Artystów Scen Polskich.

30 kwietnia 2003 została powołana przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego w skład Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji[1], w której zasiadała do 30 grudnia 2005[2]. W 2006 powróciła do Teatru Narodowego, a w 2008 objęła stanowisko dyrektora naczelnego Teatru Ateneum.

Jej dorobek artystyczny obejmuje kilkadziesiąt ról teatralnych, filmowych i telewizyjnych, w tym w Teatrze Polskiego Radia i Teatrze Telewizji. Wystąpiła m.in. w serialach Daleko od szosy i W labiryncie. Epizodyczne role zaliczyła w serialach Klan i Złotopolscy, w 2007 dołączyła do obsady produkcji Barwy szczęścia.

Życie prywatne

Jej rodzice byli związani ze szkolnictwem wyższym, nie popierali artystycznej drogi córki[3]. Aktorka była żoną pianisty Janusza Olejniczaka; ze związku urodziło się dwóch synów[3][4]. Jej kolejnym partnerem był Andrzej Makowiecki[3].

Odznaczenia i wyróżnienia

Filmografia

Przypisy

  1. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 kwietnia 2003 r. o powołaniu członka Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji (M.P. z 2003 r. nr 25, poz. 355).
  2. Historia KRRiT. gov.pl. [dostęp 2024-09-14].
  3. a b c Gwiazda PRL-u przeszła piekło. „Nie dorośliśmy do małżeństwa”. Onet.pl, 2024-04-04. [dostęp 2024-07-04].
  4. Konrad Szczęsny: Wysiadł z autobusu, doznał urazu. Przez błąd lekarzy syn Łozińskiej odszedł w wieku 24 lat. Viva.pl, 2023-10-01. [dostęp 2024-07-04].
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 grudnia 2019 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2020 r. poz. 131).
  6. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 czerwca 1999 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 1999 r. nr 29, poz. 444).
  7. Lista laureatów Medalu Zasłużony Kulturze Gloria Artis. gov.pl. [dostęp 2024-09-14].
  8. Sławomira Łozińska w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2021-04-10].
  9. 2021: Laureaci. festiwalgdynia.pl. [dostęp 2022-10-10].
  10. Festiwal Polskich Filmów i Widowisk Telewizyjnych – Olsztyn 1977. leksykonkultury.ceik.eu. [dostęp 2024-09-14].

Bibliografia

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!