|
Sławomir Sztobryn
Sławomir Sztobryn (ur. 19 stycznia 1956) – polski pedagog, historyk pedagogiki, wieloletni pracownik Uniwersytetu Łódzkiego oraz Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Łodzi.
Życiorys
Studia pedagogiczne ukończył z wyróżnieniem w 1979 roku i podjął pracę na Uniwersytecie Łódzkim (w ówczesnej Katedrze Historii i Teorii Wychowania). Od 1980 roku przez dwadzieścia lat pełnił funkcję sekretarza Folia Paedagogica et Psychologica. W 1988 roku obronił napisaną pod kierunkiem prof. dr Eugenii Podgórskiej rozprawę doktorską Myśl pedagogiczna Sergiusza Hessena. Otwarcie przewodu oraz obrona pracy miały miejsce na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Monografia, częściowo zmieniona, ukazała się w Wydawnictwie UŁ pt. Filozofia wychowania Sergiusza Hessena (Łódź 1994).
Kolejna książka zatytułowana Polskie badania nad myślą pedagogiczną w latach 1900–1939 w świetle czasopiśmiennictwa. Ujęcie metahistoryczne wydana w 2000 roku została przedłożona Radzie Wydziału Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego jako rozprawa habilitacyjna. Obie prace były nominowane do nagrody Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN.
W październiku 2001 Sztobryn rozpoczął współpracę z Chrześcijańską Akademią Teologiczną w Warszawie, a w październiku 2004 powrócił na Uniwersytet Łódzki. 1 kwietnia 2005 otrzymał nominację na kierownika Zakładu Pedagogiki Filozoficznej w Katedrze Teorii Wychowania. W latach 1990, 1993 i 1996 był nagradzany przez Rektora UŁ za osiągnięcia dydaktyczne, wychowawcze i organizacyjne oraz za cykle publikacji z zakresu badań rozwoju myśli pedagogicznej. W 1999 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi. Rektor Uniwersytetu Łódzkiego w VIII edycji Konkursu na Najlepszy Podręcznik Akademicki wydany w 2006 roku przyznał mu III nagrodę za współredakcję podręcznika Pedagogika[1].
Główną dziedziną badań naukowych Sztobryna jest historia doktryn i myśli pedagogicznej, filozofia wychowania, historia idei oraz metodologia badań historyczno-pedagogicznych. Jego twórczość dotyczy pogranicza pedagogiki, filozofii i historii. Sławomir Sztobryn jest uczestnikiem i animatorem ruchu naukowego w środowisku historyków wychowania i pedagogów. Należał do grona założycieli Zarządu oraz Rady Wydawniczej Sekcji Historii Wychowania Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego oraz jest członkiem Towarzystwa Historii Edukacji (http://the.amu.edu.pl/index.html). Od 15 października 2002 jest ekspertem Polskiej Komisji Akredytacyjnej. Na Wydziale Nauk o Wychowaniu Uniwersytetu Łódzkiego prowadził seminarium doktorskie. Od 1998 członek międzynarodowego Komitetu Redakcyjnego czasopisma „Humanisierung der Bildung” wydawanego pod redakcją R. Golza i R. W. Kecka. Od 2003 redaguje serię naukową zatytułowaną Pedagogika filozoficzna. W latach 2005–2008 był redaktorem naczelnym czasopisma „Edukacja Alternatywna”. Jest redaktorem naczelnym elektronicznego czasopisma „Pedagogika Filozoficzna on-line” (2006) umieszczonego w wortalu[2] utworzonym w ramach grantu Ministerstwa Edukacji i Nauki [nr 1 H01F 031 29], a w latach 2011-2014 pełnił funkcję redaktora naczelnego międzynarodowego czasopisma elektronicznego „Kultura i Wychowanie”[3]. W styczniu 2011 r. został powołany na członka zarządu redakcji czasopisma internetowego „Paidagogos”[4]. Od 2012 roku jest członkiem rady naukowej czasopisma Філософія освіти ISSN 2309-1606 wydawanego w Kijowie. Założył własne wydawnictwo pod nazwą DAJAS, które istniało w latach 1995–2005.
Poza uczelniami państwowymi był związany również z kilkoma szkołami niepublicznymi; od lutego 2003 do września 2005 był zatrudniony w Wyższej Szkole Kupieckiej w Łodzi pełniąc tam funkcję kierownika Katedry Pedagogiki oraz redaktora naczelnego Redakcji Wydawnictw Humanistycznych. Od 1 października 2005 do 1 grudnia 2006 pełnił obowiązki dziekana w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Łodzi. Od 1 października 2010 r. objął w WSP stanowisko prorektora ds. programowych i naukowych i był jednocześnie kierownikiem Katedry Pedagogiki do 2012 roku. Od 1 października 2013 r. do października 2014 r. pełnił funkcję Rektora Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Łodzi. W 2006 został członkiem Łódzkiego Towarzystwa Naukowego i w tym samym roku powołał do życia Towarzystwo Pedagogiki Filozoficznej im. B. F. Trentowskiego[5], którego został prezesem. 24 maja 2011 r. zostało zatwierdzone przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Czech utworzenie Central European Philosophy of Education Society[6], w którym jest członkiem prezydium oraz pełni funkcję drugiego wiceprezesa. Od 1.03.2014 r. jest członkiem polskiego oddziału Stowarzyszenia Kultury Europejskiej. W październiku 2014 r. został członkiem Stowarzyszenia Filozofów Krajów Słowiańskich, a od 17.02.2017 r. jest członkiem Polskiego Towarzystwa Filozoficznego. W latach 2008–2013 kierował Katedrą Teorii Wychowania, w ramach której od kwietnia 2005 r. do września 2013 r. kierował Zakładem Pedagogiki Filozoficznej na Wydziale Nauk o Wychowaniu Uniwersytetu Łódzkiego. Od 1.10.2014 r. pracuje w Akademii Techniczno-Humanistycznej w Bielsku-Białej. Jest autorem, i współautorem 19 pozycji zwartych oraz 185 publikacji czasopiśmiennych. Występował jako recenzent w 7 przewodach doktorskich i 2 habilitacyjnych.
Wybrane publikacje
- Filozofia wychowania Sergiusza Hessena, Łódź 1994
- Polskie badania nad myślą pedagogiczną w latach 1900–1939 w świetle czasopiśmiennictwa. Ujęcie metahistoryczne, Łódź 2000
- Historiografia i historiozofia pedagogiki, Kraków 2021
- z Małgorzatą Świtką (oprac.) Polskie badania nad myślą pedagogiczną w latach 1900–1939. Parerga, Gdańsk 2006
- z Jerzym Semkowem (red. nauk.), Edukacja i jej historiografia. W poszukiwaniu płaszczyzny twórczego dialogu, Kraków 2006.
- z Małgorzatą Mikszą (red. nauk.), Tradycja i współczesność filozofii wychowania, t. II serii „Pedagogika filozoficzna”, Kraków 2007.
- z E. Łatacz, J. Bochomulską (red. nauk.), Filozofia wychowania w XX wieku, t. 3 serii „Pedagogika filozoficzna”, Łódź 2010
- z B. Kudláčovą, (red. nauk.), Kontexty filozofie vychovy w historickej a sucasnej perspektive, Trnava 2011
- z M. Wasilewskim i M. Rojkiem (red. nauk.); seria: „Pedagogika filozoficzna”, t. 4, Metamorfozy filozofii wychowania. Od antyku po współczesność, Łódź 2012
- z. A Szudrą (red. nauk.), Filozofia wychowania w praktyce pedagogicznej, Lublin 2012
- z. K. Kamińskim (red. nauk.), seria: „Rzeczywistość edukacyjna” t. 1, Rzeczywistość edukacyjna. Tropy i wątki interpretacyjne, Łódź 2013
- z T. Kasperem, N. Pelcovą (red. nauk.), Úloha osobností a institucí v rozvoji vzdělanosti v evropském kontextu (Prezentace školství a vzdělanosti, Praha 2013
- z. K. Kamińskim (red. nauk.), seria: „Rzeczywistość edukacyjna” t. 2, Wolność a wychowanie. Problemy, dylematy, kontrowersje, Łódź 2014
- z. K. Kamińskim, M. Wasilewskim (red. nauk.), seria: „Pedagogika filozoficzna”, t. 6, Filozofia wychowania w Europie Środkowej w kontekście uwarunkowań historycznych, społecznych, politycznych i filozoficznych, Łódź 2015
- z. K. Kamińskim (red. nauk.), seria: „Rzeczywistość edukacyjna” t. 3, Centralne kategorie współczesnej i historycznej pedagogiki, Łódź 2016
- z D. Stępkowskim (red. nauk.), seria: „Pedagogika filozoficzna”, t. 7, Uniwersalizm i regionalizm pedagogiki filozoficznej, Łodź 2017
- (red. nauk.), Dziedzictwo Bronisława Ferdynanda Trentowskiego. W 150-lecie śmierci Filozofa, Łódź 2019
- z K. Dworakowską (red. nauk.), seria: „Pedagogika filozoficzna”, t. 8, Wielogłos w myśli o wychowaniu. 100 lat polskiej pedagogiki filozoficznej, Warszawa 2020
- z M. Miczką-Pajestką (red. nauk.), Wokół filozofii wychowania. Studia i szkice, Kraków 2020
- z T. Lesiem, (red. nauk.), seria: „Pedagogika filozoficzna”, t. 9, Edukacja a państwo, Kraków 2022
Przypisy
Linki zewnętrzne
Identyfikatory zewnętrzne:
|
|
