Rüdiger von der Goltz

Rüdiger von der Goltz
	generał major
Data i miejsce urodzenia	8 grudnia 1865 ; Sulechów
Data i miejsce śmierci	4 listopada 1946 ; Kinnsegg
	Przebieg służby
Lata służby	1885–1918
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa,; fińska wojna domowa,; wojna łotewsko-bolszewicka,; wojna estońsko-bolszewicka
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gustav Adolf Joachim Rüdiger Graf von der Goltz (ur. 8 grudnia 1865 w Sulechowie, zm. 4 listopada 1946 w Kinnsegg (Bernbeuren)) – generał major Armii Cesarstwa Niemieckiego. Uczestnik I wojny światowej^[1].

Życiorys

Od lutego 1918 dowódca dywizji niemieckiej, która była nazywana „wschodnią dywizja morską” lub „dywizja bałtycką”. Dywizja stacjonowała w Finlandii, gdzie w 1918 brała udział w walkach z Czerwonymi. Goltz sformował w Finlandii tzw. „Fiński Korpus”, który wchodził w skład Armii Niemieckiej. Wspierał politykę fińskiego generała Carla Mannerheima.

Od stycznia 1919 r. dowodził niemieckimi wojskami w rejonie Morza Bałtyckiego, a w lutym został dowódcą 6 Korpusu Rezerwowego, w skład którego wchodziły jednostki złożonej z łotewskich Niemców Bałtyckiej Landeswehry, oddział księcia A.P. Lievena, niemiecka „Żelazna Dywizja” i oddziały białogwardzistów. Walczył z oddziałami Armii Czerwonej w Kurlandii.

Osobny artykuł: Kontrofensywa antyradziecka na Łotwie (1919).

Stronnik zorganizowania w rejonie Bałtyku Królestwa Bałtyckiego. W kwietniu w Lipawie rozbroił wojska łotewskie i obalił rząd K. Ulmanisa, doprowadzając do powstania proniemieckiego rządu Andrievsa Niedry. 23 maja zajął Rygę. W czerwcu po uzgodnieniu z nowym rządem Łotwy włączył „Żelazną Dywizję” w skład wojsk łotewskich i wtargnął w granice Litwy, ale został zmuszony do wycofania. We wrześniu włączył swoje wojska w skład białej Północno-Zachodniej Armii, jednak w październiku na skutek wymuszenia przez Ententę został przez rząd Niemiec usunięty ze stanowiska, a wojska niemieckie zostały rozformowane. W latach 1924–1933 przewodniczący Niemieckiego Związku Obrony Ojczyzny. Od 1934 przywódca Cesarskiego Związku Byłych Oficerów. Autor pamiętników^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b The Bavarian Paramilitary Scene (1919-1923), [w:] Otis C.O.C. Mitchell Otis C.O.C., Hitler's stormtroopers and the attack on the German Republic, 1919-1933, Jefferson: McFarland, 2008, s. 62, ISBN 978-0-7864-3912-6, LCCN 2008034160, OCLC 212328295 (ang.).

Bibliografia

Bolszaja Sowietskaja Encikłopedija, t. 7, Moskwa 1976, str. 47.
K.A Zalesskij, Pierwaja mirowaja wojna. Prawitieli i wojennaczalniki, Wyd.: "Wecze" Moskwa 2000.