Po powrocie do Polski kontynuował sięgającą 1937 roku pasję turystyczną i wspinaczkową. W 1946 roku zamieszkał w Zakopanem. W latach 1954–1969 oraz 1972–1973 był kierownikiem schroniska PTTK „Murowaniec” na Hali Gąsienicowej. W 1958 roku został ratownikiem górskim, zaś w 1962 roku otrzymał uprawnienia instruktora narciarskiego. W latach 1969–1972 był naczelnikiem Grupy Tatrzańskiej GOPR. Następnie, w latach 1974–1980 prezesował zakopiańskiemu Oddziałowi PTTK, w 1977 roku uzyskując uprawnienia przewodnika tatrzańskiego.
W uznaniu zasług otrzymał tytuł Honorowego Prezesa Oddziału PTTK w Zakopanem oraz Klubu Sekcji Narciarskiej PTT. Był też wielokrotnie odznaczany: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, złotą i srebrną odznaką GOPR oraz złotą odznaką PTTK. W 2009 roku odebrał Nagrodę Burmistrza Miasta Zakopane.
