PROFILBARU.COM

Roland Morillot
	kapitan
Data i miejsce urodzenia	13 czerwca 1885 ; Saint-Lumier-la-Populeuse, Francja
Data i miejsce śmierci	29 grudnia 1915 ; Kotor, Austro-Węgry (obecnie Czarnogóra)
	Przebieg służby
Lata służby	1901–1915
Siły zbrojne	Marine nationale
Jednostki	Monge
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa
	Odznaczenia

Roland Morillot (ur. 13 czerwca 1885 w Saint-Lumier-la-Populeuse, Francja, zm. 29 grudnia 1915 u wybrzeży Kotoru, Austro-Węgry) – francuski wojskowy, kapitan marynarki, dowódca okrętu podwodnego „Monge”.

Biografia

Syn posła Leona Morillot, w 1901 wstąpił do École navale, po ukończeniu szkoły w 1904 w stopniu podchorążego (aspirant de 1re classe) otrzymał przydział na okręt szkolny „Duguay-Trouin”, przeniesiony następnie na krążownik „Jurien de la Gravière” we Flocie atlantyckiej, w 1906 awansowany na porucznika marynarki, w lutym 1907 przydzielony na pancernik „République”. W październiku 1908 skierowany do Szkoły torpedowej (École des torpilles) w Tulonie, po ukończeniu kursu wysłany do działu torpedowo-elektrycznego na krążowniku pancernym „Jules Ferry”(inne języki) we Flocie śródziemnomorskiej.

W maju 1910 został pierwszym oficerem na okręcie podwodnym „Monge” typu Pluviôse, w listopadzie 1911 przeniesiony na „Mirabeau”(inne języki) typu Danton. W 1913 ożenił się z córką admirała Louisa de Marolles, z którą miał syna. 14 listopada 1913^[2] awansowany do stopnia kapitana marynarki, 1 marca 1914 objął dowództwo okrętu „Monge”. Po wybuchu I wojny światowej wykonywał misje dozorowe na dolnym Adriatyku. Po przystąpieniu Włoch do wojny 24 maja 1915 został przeniesiony do bazy w Brindisi i podporządkowany dowództwu grupy okrętów podwodnych Regia Marina w Tarencie^[2].

27 grudnia 1915 o 16:30^[1] „Monge” wypłynął z bazy w Brindisi aby zająć pozycję pod bazą austro-węgierskiej marynarki wojennej Kotor^[1]. 29 grudnia po północy austro-węgierska flotylla opuściła Kotor z zadaniem poszukiwania dwóch włoskich niszczycieli między Brindisi a Durrës^[3]. O 2:15 „Monge” przebywający na głębokości peryskopowej^[4] został staranowany przez krążownik SMS „Helgoland”. Mimo poważnych uszkodzeń okręt udało się wynurzyć dzięki umiejętnościom kapitana Morillot który pod ostrzałem wroga ewakuował załogę^[5]^[6]. Dowódca wraz z dwoma matami i psem Tango^[7], maskotką okrętu, pozostał na pokładzie i utonął razem z nim^[8].

Odznaczenia

Komandor Orderu Legii Honorowej – 19 września 1916^[4]
Złoty Medal Za Męstwo Wojskowe^[2]

Bibliografia

Étienne Taillemite, Dictionnaire des marins français, Tallandier, 2002, s. 381.
Les bâtiments ayant porté le nom de Monge. netmarine.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-03)]., netmarine.net
Erminio Bagnasco: I sommergibili della seconda guerra mondiale. Parma: Ermanno Albertelli Editore, 1973. (wł.).
Charles D'Hozier: Amorial gènèral de la France Vol.10. Paryż: Éditions du Palais Royal, 1968. (fr.).
Jacques Vichot: Répertoire des navires de guerre français. Paryż: Amis des Musees de la marine, 1967. (fr.).
Emile Vedel: Sur nos fronts de Mer. Paris: Plon-Nourrit et Cie, Imprimeurs-Editeurs, 1918. (fr.).
Marco Morin. L'affondamento del Monge. „Storia Militare”, s. 32-39, lipiec 2013. Parma: Ermanno Albertelli Editore. ISSN 1122-5289.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Marco Morin. L'affondamento del Monge. „Storia Militare”, s. 32-39, lipiec 2013. Parma: Ermanno Albertelli Editore. ISSN 1122-5289. .
↑ ^a ^b ^c Marco Morin. L'affondamento del Monge. „Storia Militare”, s. 32-39, lipiec 2013. Parma: Ermanno Albertelli Editore. ISSN 1122-5289. .
↑ Si trattava delle unita italiane Ostro e Euro .
↑ ^a ^b Ouest-France, 29 décembre 1923.
↑ Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
↑ Jean Labayle Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 143.
↑ Marco Morin. L'affondamento del Monge. „Storia Militare”, s. 32-39, lipiec 2013. Parma: Ermanno Albertelli Editore. ISSN 1122-5289. .
↑ Antoine Joseph Louis Roland MORILLOT. Ecole Navale. [dostęp 2016-12-31]. (fr.).