W 1998 wystąpił w mistrzostwach Azji, na których został zdobywcą brązowego medalu w konkurencji 4 × 400 m. W 2000 ponownie wystartował w imprezie sportowej tejże rangi, tym razem zdobył złoty medal w konkurencji sztafety 4 × 400 m, a w konkurencji biegu na 400 m zajął w finale 4. pozycję[2][3]. Uczestniczył w igrzyskach olimpijskich w Sydney, gdzie rywalizował z oponentami w dwóch konkurencjach. W konkurencji biegu na 400 m odpadł w fazie eliminacji, gdzie zajął 4. pozycję z rezultatem czasowym 46:00 a w konkurencji sztafety 4 × 400 m lankijski zespół (z udziałem Kumary) odpadł w półfinale, zajmując w tejże fazie 6. pozycję z czasem 3:02,89[4].
W 2001 po raz pierwszy w karierze wystartował w mistrzostwach świata – zarówno na stadionie, jak i w hali, jednak nie osiągnął żadnych sukcesów. Rok później po raz drugi został mistrzem Azji w konkurencji biegu sztafet 4 × 400 m, ponadto został dwukrotnym brązowym medalistą igrzysk azjatyckich w Pusan. W 2003 wywalczył trzeci tytuł mistrza Azji w tej samej konkurencji – biegu sztafet 4 × 400 m[2][3].
W drugim i ostatnim występie olimpijskim, który miał miejsce w Atenach, wystąpił jedynie w konkurencji biegu na 400 m – odpadł w eliminacjach, gdzie w tej fazie zajął 5. pozycję z czasem 46,20[5].
W 2005 na mistrzostwach Azji zdobył dwa medale, srebrny w sztafecie 4 × 400 m i brązowy w konkurencji biegu na 400 m[2].
W swej karierze zdobył dziewięć medali igrzysk Azji Południowej, w tym osiem złotych, w latach 1999-2010[3]. Jest też mistrzem kraju, tytuły te wywalczył podczas czempionatów w 2000 i 2001 roku, oba w konkurencji biegu na 400 m[2].
