Robert Horry

Robert Horry

Robert Horry (2012)
5, 25
niski skrzydłowy
Pseudonim	Big Shot Rob, Big Shot Bob
Data i miejsce urodzenia	25 sierpnia 1970 Hartford County
Wzrost	208 cm
Masa ciała	109 kg
Kariera
Aktywność	1992–2008
Szkoła średnia	Andalusia (Andalusia, Alabama)
College	Alabama (1988–1992)
Draft	1992, numer: 11 Houston Rockets
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1992–1996 Houston Rockets 295[1] 1996–1997 Phoenix Suns 32[1] 1997–2003 Los Angeles Lakers 448[1] 2003–2008 San Antonio Spurs 332[1]

Robert Horry (ur. 25 sierpnia 1970 w Hartford, Maryland) – amerykański koszykarz grający na pozycji niskiego skrzydłowego (small forward), siedmiokrotny mistrz NBA – dwa razy z drużyną Houston Rockets (1994–1995), trzykrotnie z Los Angeles Lakers (2000–2002), oraz dwukrotnie z San Antonio Spurs (2005, 2007).

Życiorys

Ukończył studia na Uniwersytecie Alabama, a następnie został wybrany z numerem 11. w drafcie NBA przez drużynę Houston Rockets w 1992 r. Po czterech sezonach w Houston, uwieńczonych dwukrotnym tytułem mistrzów ligi, przeszedł do Phoenix Suns, skąd wkrótce trafił do Los Angeles Lakers. Z tą drużyną trzykrotnie z rzędu zdobył tytuł mistrza NBA. Po sukcesach w Los Angeles, w 2003, wzmocnił drużynę Spurs, gdzie w 2005 i 2007 r. zdobył swój, kolejny szósty i siódmy tytuł.

W sezonie 2008/2009 nie został zatrudniony w żadnej drużynie i pracuje obecnie jako komentator telewizyjny.

Kariera zawodnicza

Houston Rockets

Horry został wybrany w drafcie '92 z numerem 11 przez Houston Rockets na pozycję niskiego skrzydłowego (3). W sezonach 1993-94 oraz 1994-95 pomógł drużynie wywalczyć mistrzostwo NBA. W ciągu czterech sezonów spędzonych w drużynie z Houston, Horry zaledwie 3 razy nie wystąpił w pierwszym składzie^[1]. Jego średnie zdobycze to 10,5 punktów, 3,1 asyst oraz 5,3 zbiórek na mecz^[1].

W lutym 1994 roku, na zasadzie wymiany, miał trafić do drużyny Detroit Pistons w zamian za Seana Elliotta, jednakże transakcja ostatecznie nie doszła do skutku. Horry w Rockets grał do końca sezonu 1995-96.

Phoenix Suns

19 sierpnia 1996 roku Robert Horry, wraz z Samem Cassellem, Chuckiem Brownem i Markiem Bryantem, zostali wymienieni za byłego MVP ligi - Charlesa Barkleya i trafili do Phoenix Suns. Z powodu kłótni z trenerem Dannym Ainge, w barwach Słońc Horry grał tylko przez jeden sezon, występując w 32 meczach, przy czym jedynie 17 z nich rozpoczął w pierwszym składzie.

Los Angeles Lakers

W styczniu 1997 roku Robert Horry trafił do drużyny Los Angeles Lakers. W drużynie Jeziorowców Horry grał przez 7 sezonów, do roku 2003. W latach 2000–2002 udało mu się trzykrotnie z rzędu wywalczyć mistrzostwo ligi.

Przez większość pobytu w Los Angeles Horry był zawodnikiem rezerwowym. Wystąpił w 448 meczach, z których 140 rozpoczął w wyjściowym składzie. W ciągu 25 minut gry notował średnio 6,3 punkty, 5,5 zbiórek oraz 1,0 bloków na mecz^[1]. W 2000 roku w finale w czwartym meczu przeciwko Indiana Pacers Horry zanotował 17 punktów, co jest jego rekordem Play-off'ów.

San Antonio Spurs

W 2003 roku Robert Horry jako wolny agent trafił do drużyny San Antonio Spurs. Pomógł drużynie zwyciężyć mistrzostwo w latach 2005 oraz 2007. W zespole z San Antonio Horry spędził 5 sezonów, w trakcie których notował średnio 4,7 punktów oraz 3,4 zbiórek na mecz^[1]. Po sezonie 2007-08 Horry zakończył karierę.

Osiągnięcia

Stan na podstawie^[2], o ile nie zaznaczono inaczej.

NCAA

• Uczestnik rozgrywek:
  • Sweet 16 turnieju NCAA (1990, 1991)
  • II rundy turnieju NCAA (1990–1992)
  • turnieju NCAA (1989–1992)
• Mistrz turnieju konferencji Southeastern (SEC – 1989–1991)
• Zaliczony do I składu turnieju SEC (1990, 1992)

NBA

• Mistrz NBA (1994, 1995, 2000–2002, 2005, 2007)
• Zaliczony do II składu debiutantów NBA (1993)^[3]
• Lider play-off w średniej przechwytów (1996)^[4]

Ciekawostki

Robert Horry razem ze Steve Kerrem tworzą specyficzny, uzupełniający się duet. Nie grając nigdy w jednej drużynie, nieprzerwanie w latach 1994-2003 i dodatkowo 2005 i 2007 zdobywali wymiennie tytuły mistrza NBA.

• Horry: 1994, 1995 (dla Houston Rockets), 2000, 2001, 2002 (dla Los Angeles Lakers) oraz 2005 i 2007 (dla San Antonio Spurs);
• Kerr: 1996, 1997, 1998 (dla Chicago Bulls), 1999 i 2003 (dla San Antonio Spurs).

Każdy z nich zdobył po trzy tytuły z rzędu pracując z trenerem Philem Jacksonem, a pozostałe z drużynami z Teksasu. Mimo różnicy wzrostu, obaj byli specjalistami w rzutach za 3 punkty^[5].

Jest drugim, po Johnie Salleyu zawodnikiem, który zdobył pierścienie mistrzowskie NBA grając w trzech drużynach (trzecim w 2020 został LeBron James). Jest jednym z zaledwie dziewięciu graczy, którzy wygrali siedem lub więcej mistrzostw NBA i jedynym w tym zestawieniu spoza drużyny Boston Celtics, dominującej w latach 60. XX wieku.

Był pierwszym graczem, który zaliczył w jednym sezonie co najmniej 100 przechwytów, 100 bloków i 100 rzutów za 3 w jednym sezonie^[6].

Przypisy

1. Profil na basketball-reference.com. basketball-reference.com. [dostęp 2017-01-08]. (ang.).
2. Profil na realgm.com. realgm.com. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).
3. Year-by-year NBA All-Rookie Teams. nba.com. [dostęp 2023-01-21]. (ang.).
4. NBA & ABA Year-by-Year Playoff Leaders and Records for Steals Per Game. basketball-reference.com. [dostęp 2018-04-06]. (ang.).
5. Robert Horry Basketball Player. allfamousbirthday.com. [dostęp 2022-06-20]. (ang.).
6. Ric Bucher: Wake-Up Call. espn.com, 2002-05-28. [dostęp 2021-11-07]. (ang.).

Encyklopedie internetowe (osoba):

• Britannica: biography/Robert-Horry