Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ramularia, Mycosphaerellaceae, Capnodiales, Dothideomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
W polskim piśmiennictwie mykologicznym Ramularia acris jest synonimizowany z Septocylindrium ranunculi Peck, Ramularia aequivoca (Ces.) Sacc. f. ranunculi-acris Massalongo[2], według Index Fungorum są to jednak odrębne gatunki.
Charakterystyka
Na porażonych roślinach powoduje powstawanie nieokrągłych, nieregularnych plam, czasem ograniczonych do nerwacji liścia, czasami rozproszonych, o średnicy 2–6 mm. Czasami sąsiednie plamy zlewają się. Początkowo są bladozielone, żółtawe, później brązowe do szarawych, bez obrzeża. Nalot na dolnej stronie liścia, punktowe do rozproszonego, białoszary[3].
Endofit, jego grzybnia jest zanurzona w tkankach rośliny[2]. Strzępki wąskie, hialinowe, septowane, rozgałęzione, tworzące niewielkie skupiska (podkładki). Konidiofory w małych lub dość licznych grupach, wyrastające ze skupisk strzępek, wyłaniające się przez szparki liści, prawie cylindryczne, wyprostowane, proste, do pogiętych sinusoidalnie. Mają długość 20–60 μm i szerokość 3–7 μm. Są bezprzegrodowe lub septowane, hialinowe, gładkie. Blizny po oderwaniu się konidiów nieco ciemniejsze. Konidia 1–4 komórkowe, w łańcuszkach, czasami rozgałęzionych, elipsoidalne lub prawie cylindryczne, o wymiarach (10–)15–35(–40) × (3–)4–7(–8) μm i wierzchołkach tępych lub spiczastych[3].
Zanotowano występowanie w Azji (na Kaukazie, w Jordanii, od Rosji po Mongolię, Chiny i Japonię), Europie (w tym również na Islandii), w Ameryce Północnej[3]. W polskiej literaturze mykologicznej do 2003 r. podany na dość licznych stanowiskach, na jaskrze ostrym i jaskrze kosmatym (jako Ramularia ranunculi Peck, lub Ramularia didyma Unger)[5].
↑ abcAgata Wołczańska. Grzyby z rodzaju Ramularia występujące w Polsce. Monographiae botanicae. Journal of the Polish Botanical Society. Vol. 95, Łódź 2005.
.jpg)
.jpg)
