Raffaele Fitto (ur. 28 sierpnia1969 w Maglie) – włoski polityk, prawnik, parlamentarzysta krajowy i europejski, w latach 2008–2011 i od 2022 minister.
Życiorys
Jego ojciec Salvatore Fitto był politykiem, pełnił funkcję prezydenta Apulii. Raffaele Fitto ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie im. Aldo Moro w Bari. Podobnie jak ojciec zaangażował się w działalność Chrześcijańskiej Demokracji. Od 1990 zasiadał w radzie regionu Apulia. Po rozwiązaniu na skutek afer korupcyjnych partii chadeckiej przystąpił do centroprawicowego ugrupowania Forza Italia.
W 1995 powołano go na stanowisko wiceprezydenta regionu Apulia. Cztery lata później został wybrany do Parlamentu Europejskiego V kadencji. Z mandatu europosła zrezygnował już po roku[1], kiedy to wygrał wybory na urząd prezydenta Apulii. W 2005 Raffaele Fitto, wsparty przez ugrupowania rządzącego Domu Wolności, ubiegał się o reelekcję, jednak przegrał z komunistą Nichim Vendolą, wystawionym przez centrolewicową opozycję.
W tym samym roku objął stanowisko regionalnego koordynatora Forza Italia. W 2006 z listy FI oraz w 2008 i w 2013 z listy Ludu Wolności uzyskiwał mandat posła do Izby Deputowanych XV, XVI i XVII kadencji. 8 maja 2008 Silvio Berlusconi powierzył mu tekę ministra do spraw regionalnych w swoim czwartym rządzie. Funkcję tę pełnił do 16 listopada 2011. W 2014 z ramienia reaktywowanej Forza Italia ponownie wybrany do Europarlamentu[1].
W 2022 ponownie wybrany do niższej izby włoskiego parlamentu[6]. 22 października tegoż roku został ministrem bez teki w rządzie Giorgii Meloni, powierzono mu sprawy europejskie, spójności terytorialnej oraz planu odbudowy gospodarczej (PNRR)[7], w listopadzie tegoż roku również kwestie regionów południowych[8].