Dziedzicem Rabego był Jacek Fredro, ojciec Aleksandra Fredry. W 1848 w wyniku uwłaszczenia chłopów właścicielami ziemi i budynków we wsi zostali rolnicy mieszkający w Rabe. W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej w Rabe był Henryk Fredro[10].
W 1945 r. upowcy spalili tu żywcem 20 Ukraińców w tym kobiety i dzieci „za nieposłuszeństwo” i współpracę z Polakami[11].
Wieś została kompletnie spalona przez UPA w październiku 1946[12]. W 1974 uzyskała status uzdrowiska ze względu na występujące tu unikatowe źródła mineralne ze śladami arsenu (np. wody Anna i Ignacy).
Wieś nazwana Karolów – w latach 1977–1983 (zmiana nastąpiła w 30. rocznicę śmierci gen. Karola Świerczewskiego[13][14], a potem została przywrócona nazwa Rabe[15].
↑Zarządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 8 marca 1977 r. w sprawie zmiany nazw niektórych miejscowości w województwie krośnieńskim (M.P. z 1977 r. nr 6, poz. 44)
↑Zarządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 9 marca 1983 r. w sprawie ustalenia i zmiany nazw miejscowości w niektórych województwach (M.P. z 1983 r. nr 10, poz. 57)
↑Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑Tomasz Figlus, Villae iuris valachici. Z problematyki rozwoju osadnictwa wołoskiego w Polsce na przykładzie ziemi sanockiej, w: Studia z Geografii Politycznej i Historycznej tom 5 (2016), s. 31.
↑Zdzisław Konieczny (redakcja), "Zbrodnie nacjonalistów ukraińskich na ludności cywilnej w południowo-wschodniej Polsce (1942-1947)", Polski Związek Wschodni, Przemyśl 2001
↑Artur Bata, „Bieszczady w ogniu”, Rzeszów 1987 str. 152–153
