Puchar świata w gimnastyce sportowej – seria zawodów organizowana przez Międzynarodową Federację Gimnastyczną (FIG). Wraz z Mistrzostwami świata oraz sekcją gimnastyczną podczas Igrzysk Olimpijskich i Igrzysk Olimpijskich Młodzieży, są jednymi z zaledwie kilku zawodów organizowanych przez FIG. Cykl 2017-2020 jest pierwszym, który daje możliwość kwalifikacji na Letnie Igrzyska Olimpijskie.
Międzynarodowa Federacja Gimnastyczna zorganizowała pierwsze zawody Pucharu świata w roku 1975. Początkowo, wydarzenie to było organizowane raz w roku. Zapraszano najlepszych zawodników świata, którzy brali udział w wieloboju indywidualnym oraz rozgrywkach na poszczególnych przyrządach. Zawody odgrywały dużą rolę w gimnastyce sportowej, jako że Mistrzostwa świata były organizowane jedynie co cztery lata. Po 1990 roku, FIG podjęło decyzję o zakończeniu dorocznego Pucharu świata.
W 1997, Federacja rozpoczęła Puchar świata w nowym formacie, a mianowicie jako trwający dwa lata cykl zawodów, podczas których zawodnicy mają możliwość kwalifikacji do finału Pucharu świata. W kwalifikacjach, gimnastycy otrzymywali punkty, dzięki którym mogli otrzymać awans do finałowego wydarzenia. Przykładowo, zawody w latach 1997–1998 były kwalifikacją do finału Pucharu śwata, który odbył się w 1998 roku. W przeciągu lat, zostało rozegranych sześć finałów Pucharu świata (1998, 2000, 2002, 2004, 2006 i 2008).
Na zawody w poprzednim formacie w latach 1975–1990, każdy Puchar świata był traktowany jako finał. Federacja zapraszała zawodników, którzy osiągnęli najwyższe wyniki na uprzednich Mistrzostwach świata lub Igrzyskach Olimpijskich. W następnych latach, seria kwalifikacyjna Pucharu była jedyną możliwością uzyskania miejsca w finale. Od 2009 roku, Puchar świata nie wymaga uzyskania kwalifikacji, jako że FIG zdecydował o zaprzestaniu organizacji zawodów finałowych.
Od 2009 roku, Puchar świata jest serią zawodów w gimnastyce sportowej bez wydarzenia finałowego. Podczas każdych zawodów, najlepsza trójka gimnastyków i gimnastyczek w wieloboju indywidualnym lub na poszczególnych przyrządach otrzymują medale oraz nagrodę finansową[1].
Seria zawodów na przyrządach jest niezmiernie popularna wśród krajów o mniej zaawansowanym programie gimnastycznym, natomiast zawody w wieloboju pozwalają na udział jedynie zawodnikom o najwyższych wynikach na poprzednich Mistrzostwach świata lub Igrzyskach Olimpijskich.
Od cyklu olimpijskiego 2017-2020, zawody Pucharu świata pozwalają na uzyskanie kwalifikacji indywidualnej na Letnie Igrzyska Olimpijskie. Zawodnicy z największą liczbą punktów zebranych na poszczególnych wydarzeniach Pucharu świata otrzymają przepustkę do nadchodzących Igrzysk[2].
W przeciągu lat, polska kadra gimnastyki sportowej zdobyła 80 medali podczas zawodów Pucharu świata, w tym 44 medale w konkurencji mężczyzn i 36 medali w konkurencji kobiet.
Łącznie, Polacy wygrali 21 złotych medali, 34 srebrne medale i 25 brązowych medali. Najbardziej utytułowani gimnastycy podczas Pucharów świata to Marta Pihan-Kulesza (20 medali), Leszek Blanik (14 medali), Marek Łyszczarz (12 medali), Adam Kierzkowski (10 medali) i Roman Kulesza (6 medali).