W zawodach brało udział 12 zespołów (gospodarz – Japonia plus 9 z kwalifikacji oraz 2 zaproszone).
Do turnieju 9 zespołów kwalifikowało się na podstawie mistrzostw poszczególnych kontynentów. Dla Afryki było zarezerwowane jedno miejsce, dla pozostałych kontynentów po dwa.
Pozostałe dwa zespoły uzyskały kwalifikację poprzez otrzymanie „dzikiej karty” od FIVB.
Zespoły rozgrywały mecze systemem „każdy z każdym”.
Przy ustalaniu kolejności zespołów w tabeli decydujące będzie: punkty i liczba meczów wygranych, współczynnik punktowy (iloraz punktów zdobytych do straconych), współczynnik setowy (iloraz setów zdobytych do straconych).
Kwalifikację olimpijską otrzymają trzy najlepsze zespoły w końcowej tabeli.
Każdy zespół może zgłosić 12 zawodników do Pucharu Świata. Nie ma możliwości późniejszej zmiany zgłoszonych zawodników, nawet w przypadku kontuzji któregoś z nich.
Reprezentacja Korei Południowej zajęła miejsce wicemistrza Azji Japonii, gdyż Japonia jest gospodarzem turnieju i miała już zapewniony start w Pucharze Świata.
