Przypadek Pekosińskiego – polski film biograficzny z 1993 roku w reżyserii i na podstawie scenariusza Grzegorza Królikiewicza[1]. Pierwowzorem obrazu był reportaż Romualda Karasia z 1977 roku Nazywam się Pekosiński[1].
Plenery: Zamość, zoo w Łodzi, Jasna Góra (Częstochowa)[1].
Opis fabuły
Bronisław Pekosiński (zm. 2 stycznia 2013 w Zamościu) w filmie zagrał samego siebie. Nie wie kim jest i nie ma rodziny. Matka przerzuciła go przez druty obozu w Zwierzyńcu. Znaleziony, najpierw trafił do ochronki w Zwierzyńcu, a następnie do domu dziecka w Zamościu. Nazwisko nadano mu od skrótu PKOS (Polski Komitet Opieki Społecznej), za datę urodzenia przyjęto dzień rozpoczęcia II wojny światowej – 1 września 1939, a imię od imienin przypadających w tym dniu[2][3]. Pekosiński – alkoholik i degenerat, sparaliżowany po wylewie krwi do mózgu – ma w życiu pasję: szachy, w które gra w sposób mistrzowski. Mimo upokorzeń i wykorzystywania nie traci godności i pogody ducha[1].
Obsada aktorska
Źródło: Filmpolski.pl[1].
Nagrody i nominacje
Przypisy
Linki zewnętrzne
Lata 70. |
|
---|
Lata 80. |
|
---|
Lata 90. |
|
---|
Wiek XXI |
|
---|