Polska
20 lutego 1947
Bolesław Bierut(jako prezydent Polski)
brak(urząd zniesiony w 1989),ostatni:Wojciech Jaruzelski
Warszawa
Przewodniczący Rady Państwa – przewodniczący kolegialnego organu naczelnej władzy państwowej Rzeczypospolitej Polskiej i Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1947–1989, której podstawowym zadaniem było zapewnienie ciągłości najwyższego kierownictwa państwowego, w związku z sesyjnym trybem pracy Sejmu. Do 1952 roku był nim z urzędu Prezydent Polski. Od 1952 wybierany przez Sejm spośród swoich członków.
Od 1952 – w związku z poszerzeniem kompetencji Rady Państwa – jej przewodniczący pełnił nieformalnie obowiązki głowy państwa (formalnie głową państwa była cała Rada Państwa). Wykonywał w związku z tym protokolarne i reprezentacyjne funkcje, charakterystyczne dla instytucji głowy państwa. Przewodniczący Rady podpisywał też np. ustawy uchwalone przez Sejm wraz z Sekretarzem bez prawa weta i zarządzał ich ogłoszenie w Dzienniku Ustaw[1].