Przestrzeń Jamesa – pierwszy przykład przestrzeni Banacha, która jest izomorficzna ze swoją drugą przestrzenią sprzężoną, ale nie jest refleksywna.
Konstrukcja
Niech będzie przestrzenią liniową wszystkich ciągów liczb rzeczywistych dla których
Funkcjonał zdefiniowany wyżej jest normą w Przestrzeń wraz z tą normą jest przestrzenią Banacha, nazywaną przestrzenią Jamesa.
Konstrukcję przestrzeni Jamesa można uogólnić na dowolne wykładniki zastępując warunek 2. powyżej warunkiem
wraz z normą
Przestrzeń taką oznacza się symbolem i nazywa p-tą przestrzenią Jamesa. Zdefiniowana wcześniej przestrzeń Jamesa jest przy tych oznaczeniach przestrzenią Przypadek zwykle wyklucza się, gdyż przestrzeń jest izomorficzna z przestrzenią ℓ1.
Podstawowe własności
Poniżej
- Przestrzeń jest ośrodkowa, rodzina ciągów które na -tym miejscu mają wartość 1, a poza tym wszystkie inne wyrazy są równe zeru, jest jej bazą Schaudera. Przestrzeń Jamesa nie ma bezwarunkowej bazy Schaudera.
- Przestrzeń jest quasi-refleksywna rzędu 1, tzn. wymiar jest równy 1.
- Suma prosta nie jest izomorficzna z
- Przestrzeń Jamesa ma słabą własność Banacha-Saksa[1].
Przypisy
Bibliografia
- H. Fetter, B.G. de Buen, The James Forest, London Math. Soc. Lecture Note Series 236. (1997), Cambridge University Press, Cambridge.