Prawosławie w Korei jest obecne od początku XX wieku, gdy działalność w tym kraju rozpoczęli rosyjscy misjonarze. Od 1975 regularne działania misyjne na terytorium Korei Południowej prowadzi Patriarchat Konstantynopolitański, a od 1994 również Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji. W Korei Północnej od 2003 działa parafia w jurysdykcji Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. W 2019 r. powstała eparchia koreańska Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, obejmująca swoim zasięgiem terytoria obydwu państw koreańskich.
Rosyjska misja
Pierwsze nabożeństwa prawosławne w Korei zaczęły być odprawiane w kaplicy w konsulacie rosyjskim w Seulu po rozpoczęciu działalności przez rosyjską misję prawosławną w Korei. Cerkiew ta była jednak dostępna jedynie dla Rosjan i w związku z tym realna działalność misyjna nie była w rzeczywistości prowadzona. Większe nakłady pieniężne zostały przeznaczone na misję w Korei dopiero po wojnie rosyjsko-japońskiej. W tym okresie misjonarze zorganizowali trzy kaplice oraz pięć punktów misyjnych bez własnych cerkwi, w 1910 powstała wolno stojąca cerkiew św. Mikołaja w Seulu.
Działalność misji uległa zahamowaniu po 1910, kiedy Korea została anektowana do Cesarstwa Japonii, a w całym kraju miała miejsce fala ataków na chrześcijan. Mimo wyświęcenia w 1912 pierwszego konwertyty koreańskiego na diakona, misja nie zdołała już zdobyć silnej pozycji w społeczeństwie – o wiele większe sukcesy odnosiły misje katolicka i protestancka. Po rewolucji październikowej misja w Korei nie otrzymywała już żadnego wsparcia finansowego ze strony władz Rosji, które to subwencje stanowiły dotąd podstawę jej działania. W związku z tym w 1921 Rosyjski Kościół Prawosławny ogłosił zakończenie pracy misyjnej w Korei.
Po 1945
Parafia św. Mikołaja w Seulu, do której należeli zarówno nieliczni Rosjanie, jak i Koreańczycy, zdołała przetrwać jako jedyna prawosławna parafia w Korei. Jej cerkiew przetrwała II wojnę światową, została zdewastowana dopiero w czasie wojny koreańskiej. Świątynię odbudowano w stylu greckim z inicjatywy greckich, prawosławnych żołnierzy sił ONZ, które stacjonowały w Seulu razem ze swoim kapelanem, ks. Andreasem Halkiopoulosem. On również doprowadził do przyjęcia parafii w jurysdykcję Patriarchatu Konstantynopolitańskiego.
W administraturze prowadzone są prace nad przekładem na język koreański tekstów liturgicznych oraz literatury prawosławnej. Jest on głównym językiem liturgicznym w parafiach w Korei, obok greckiego, rosyjskiego i angielskiego. Duchowni pracujący w Korei są narodowości greckiej oraz koreańskiej. Liczbę wiernych szacuje się na kilka tysięcy.
Misja Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji
P. Paszkiewicz, W służbie Imperium Rosyjskiego 1721–1917. Funkcje i treści ideowe rosyjskiej architektury sakralnej na zachodnich rubieżach Cesarstwa i poza jego granicami, Warszawa 1999, Warszawa, Instytut Sztuki PAN, ISBN 83-85938-13-3