Potoka Koreniacka (biał. Патока Караняцкая, Patoka Karaniackaja; ros. Потока Коренятская, Potoka Korieniatskaja) – chutor na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie ostrowieckim, w sielsowiecie Ryteń.
Historia
Pod zaborami wieś. W II Rzeczypospolitej opisywana w różnych źródłach jako folwark lub zaścianek.
W XIX i w początkach XX w. położona była w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie zawilejskim/święciańskim, w gminie Kiemieliszki. Po I wojnie światowej pod administracją polską, w Zarządzie Cywilnym Ziem Wschodnich. W latach 1920–1922 w składzie Litwy Środkowej.
Od 11 kwietnia 1922[2] leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie święciańskim, w gminie Kiemieliszki[3].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi. Nosiła wówczas nazwę Potoka (biał. Патока, Patoka; ros. Потока, Potoka). 4 marca 2014, w związku z przeniesieniem w poprzednim roku chutoru z likwidowanego sielsowietu Podolce do sielsowietu Ryteń, w którym była już miejscowość o tej nazwie, przywrócono przedwojenną nazwę[4].
Zobacz też
Uwagi
Przypisy
Bibliografia