Pismo rong wywodzi się z pisma tybetańskiego. Zgodnie z tradycją zostało opracowane w XVII lub XVIII w. Wczesne manuskrypty w tym języku pisane były pionowo, co może świadczyć o wpływach chińskich lub mongolskich.
Charakterystyka
Pismo lepcza. Kolumnami: spółgłoski, samogłoski; sylaby.
Jak w innych abugidach pochodzenia indyjskiego, podstawą systemu pisma jest sylaba, zapisywana jako spółgłoska z domyślną samogłoską „a”. Inne samogłoski zapisuje się za pomocą znaków diakrytycznych umieszczanych przed, po, nad lub pod spółgłoską. Zmiana kierunku pisma z pionowego na poziome pociągnęła za sobą modyfikację zbitek spółgłoskowych w stosunku do pierwotnej formy tybetańskiej.
Bibliografia
Leonard van der Kuijp, The Tibetan Script and Derivatives, w: Daniels & Bright, The World’s Writing Systems, 1996.
