Był najstarszym synem Piotra I, pana de Courtenay (zm. 1183), najmłodszego syna króla Francji – Ludwika VI Grubego i Adelajdy de Maurienne. Jego matką była Elżbieta, dziedziczka de Courtenay.
Kiedy w 1216 jego szwagier – cesarz Henryk, zmarł nie spłodziwszy wcześniej synów, Piotr został wybrany na jego następcę i z małą armią wyruszył z Francji, żeby objąć tron. 9 kwietnia 1217 w Rzymie został koronowany przez papieżaHonoriusza III i wyruszył statkami do Konstantynopola. Po drodze jednak został uwięziony przez despotę Epiru – Teodora Dukasa Komnena, jego uwięzienie trwało dwa lata, a po tym czasie Piotr zmarł. Mimo że nigdy nie objął rządów nad cesarstwem, w jego imieniu rządziła Jolanta, a tron przeszedł kolejno na ich dwóch synów Roberta i Baldwina.