Jan Paweł Chmielewski (ur. 2 stycznia 1889 w Unieszewie, zm. 22 stycznia 1945 w Klebarku Wielkim) – polski duchowny rzymskokatolicki, działacz warmiński. Sługa Boży Kościoła katolickiego.
Życiorys
Urodził się w polskiej rodzinie wiejskiego nauczyciela Jana Chmielewskiego i Józefy z domu Kuhnigk[1]. Kształcił się w gimnazjum w Braniewie, gdzie w 1910 roku uzyskał maturę[2]. Następnie rozpoczął studia w Seminarium Duchownym w Braniewie. Święcenia kapłańskie przyjął 28 lutego 1915 roku, po czym objął probostwo w Klebarku Wielkim. Już w młodości złożył ślub ubóstwa i do śmierci go przestrzegał.
Angażował się w życie parafian zwłaszcza tych najbiedniejszych i potrzebujących. Pomagał w zdobyciu mieszkania, najbiedniejszym dzieciom kupował buty i ubrania do Pierwszej Komunii, wspierał osoby starsze i opuszczone. Oprócz obowiązków duszpasterskich aktywnie angażował się w łagodzeniu stosunków społecznych i narodowych między ludnością polskojęzyczną i niemieckojęzyczną.
22 stycznia 1945 roku żołnierze Armii Czerwonej biorący udział w operacji wschodniopruskiej wtargnęli na plebanię w Klebarku. Ksiądz Chmielewski był długo torturowany, przebijany bagnetami, w końcu wyrzucono go jeszcze żywego przez okno na schody i zastrzelono. Po kilku dniach od śmierci najbiedniejsi mieszkańcy Klebarka Wielkiego pochowali go obok figury Matki Boskiej, która stoi naprzeciw domu parafialnego[3].
15 września 2007 roku metropolita warmiński arcybiskup Wojciech Ziemba otworzył proces beatyfikacyjny dotyczący męczenników II wojny światowej – ofiar nazizmu i komunizmu. Wśród 28 księży warmińskich, jednej siostry zakonnej oraz 5 osób świeckich, znalazł się ks. Paweł Chmielewski[4]. 5 listopada 2011 zakończył się diecezjalny etap procesu beatyfikacyjnego[5].
Przypisy
Linki zewnętrzne
