Paweł Pierściński fotografował od 1952. Zadebiutował na wystawie fotografii artystycznej w Częstochowie (1955). W 1962 uzyskał dyplom mgr. inż. budownictwa lądowego na Politechnice Warszawskiej. Od 1962 roku wiceprezes do spraw artystycznych Świętokrzyskiego Towarzystwa Fotograficznego[2]. Od 1964 roku członek ZPAF. Był współorganizatorem i kierownikiem Delegatury ZPAF w Kielcach (1975) oraz założycielem i twórcą Okręgu Świętokrzyskiego ZPAF (1978). W 1982 został członkiem honorowym ZPAF. Był również członkiem honorowym wielu stowarzyszeń fotograficznych w Polsce, m.in. członkiem honorowym Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej[3], członkiem honorowym Towarzystwa Fotograficznego im. Edmunda Osterloffa w Radomsku[4], a także honorowym prezesem Okręgu Świętokrzyskiego ZPAF. Był działaczem Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, Instruktorem Fotografii PTTK, działaczem fotografii krajoznawczej PTTK, członkiem Komisji Fotografii Krajoznawczej Zarządu Głównego PTTK, członkiem Rady Programowej Centrum Fotografii Krajoznawczej PTTK im. Waldemara Dońca[5], laureatem Nagrody Honorowej im. Fryderyka Kremsera, członkiem Kapituły tej nagrody[6][7].
Był autorem ponad 200 wystaw indywidualnych, laureatem licznych medali i nagród. Wydał kilkanaście indywidualnych albumów fotograficznych (m.in. Struktury, Między Wisłą a Pilicą, Staropolski Okręg Przemysłowy, Pola Pejzażu). Był również autorem wielu tekstów, opracowań krytycznych, recenzji i tekstów do katalogów wystaw. W 2004 została wydana antologia Czas krajobrazu, zawierająca jego teksty autorskie opublikowane w latach 1975–2004.
W 1968 roku został uhonorowany tytułem Artiste FIAP (AFIAP), w 1976 tytułem Excellence FIAP (EFIAP), w 1980 tytułem Excellence FIAP for Services Rendered (ESFIAP) – przez Międzynarodową Federację Sztuki Fotograficznej (FIAP)[8].
Po 50 latach pracy twórczej, Pierściński zdecydował się w 2004 roku na spalenie 262 tysięcy naświetlonych przez siebie negatywów w domowej kuchni węglowej w reakcji na brak zainteresowania przejęciem jego archiwum. Nie chciał, by po jego śmierci negatywy trafiły na śmietnik[9].
12 stycznia 2018 roku na Skwerze Harcerskim im. Szarych Szeregów w Kielcach odsłonięto popiersie Pawła Pierścińskiego – w Alei Sław XX wieku[10]. 11 maja 2018 w Galerii Górnej i Małej Biura Wystaw Artystycznych w Kielcach otwarto dwie wystawy poświęcone Pawłowi Pierścińskiemu – Polska Fotografia Krajobrazowa/ Paweł Pierściński/ 40 Lat ZPAF – Okręg Świętokrzyski oraz Paweł Pierściński w obiektywach przyjaciół[11].
↑ abcPaweł Pierściński – Pola Pejzażu (biografia). Wydawca – Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Kielcach, Okręg Świętokrzyski ZPAF w Kielcach (Kielce 2009). ISBN 978-83-60108-85-7
↑Mirosław Zbigniew Wojalski „Działacze krajoznawstwa, turystyki, opieki nad zabytkami, przewodnicy, z Łodzi i regionu” Łódź 2017 ISBN 978-83-88638-75-6 s. 197
Mirosław Zbigniew Wojalski „Działacze krajoznawstwa, turystyki, opieki nad zabytkami, przewodnicy, z Łodzi i regionu” Łódź 2017 ISBN 978-83-88638-75-6 s. 197.
