Papirus 13
P. Oxyrhynchus 657
|
Data powstania
|
III wiek
|
Rodzaj
|
Zwój papirusowy
|
Numer
|
|
Zawartość
|
List do Hebrajczyków
|
Język
|
grecki
|
Typ tekstu
|
tekst aleksandryjski
|
Kategoria
|
I
|
Miejsce przechowywania
|
British Library Biblioteka Laurenziana
|
Papirus 13 (według numeracji Gregory-Aland), α 1034 (von Soden)[1], oznaczany symbolem – grecki rękopis Nowego Testamentu pisany na papirusie, w formie zwoju. Paleograficznie datowany jest na III wiek. Zawiera fragmenty Listu do Hebrajczyków[2].
Opis
Zachowało się 12 kolumn zwoju z tekstem Hebrajczyków 2,14-5,5; 10,8-22; 10,29-11,13; 11,28-12,17. Tekst pisany jest przez zawodowego skrybę[3]. Tekst pisany jest w 23-27 linijek w kolumnie. Philip Comfort datuje rękopis na lata 225-250[4]. Po drugiej stronie papirusu znajduje się tekst Ab urbe condita Liwiusza, datowany na ok. 200 rok[5].
Ponieważ stosuje paginację, wiadomo że tekst Hebrajczyków był poprzedzony jakimś innym tekstem, prawdopodobnie Listem do Rzymian.
Występuje błąd itacyzmu (ι zamieniane na ει, ε na αι, υ na οι)[6].
Rękopis jest jednym z czterech rękopisów papirusowych NT pisanych w formie zwoju (pozostałe to: , , ) i jednym trzech opistografów NT, tzn. że został zapisany po drugiej stronie zwoju zawierającego tekst innego dzieła literackiego[7].
Według Comforta jest jednym z sześciu wczesnych rękopisów, który zawierał pełny zbiór Listów Pawła. Pozostałe pięć rękopisów to: /, , , , [8].
Tekst
Tekst grecki reprezentuje aleksandryjski typ tekstu, Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii I[9]. Pod względem tekstualnym bliski jest dla Kodeksu Watykańskiego.
Historia
Rękopis odkryty został przez Grenfella i Hunta, którzy wydali jego tekst w roku 1904. Na liście papirusów znalezionych w Oxyrhynchus znajduje się na pozycji 657[4].
Rękopis przechowywany jest w British Library (Inv. Nr. 1532) w Londynie oraz w Bibliotece Laurenziana (PSI 1292) we Florencji[9][10].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Kurt Aland: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neuen Testaments. Berlin: Walter de Gruyter & Co, 1963, s. 350.
- ↑ Philip W Comfort and David P Barrett, The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts, (Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001), pp 83.
- ↑ B. P. Grenfell & A. S. Hunt, The Amherst Papyri I, (London 1900), p. 30.
- ↑ a b Philip W. Comfort, David P. Barrett: The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, s. 82. ISBN 0-8423-5265-1.
- ↑ Philip W. Comfort, David P. Barrett: The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, s. 83-92. ISBN 0-8423-5265-1.
- ↑ C. R. Gregory, Textkritik des Neuen Testaments III (Leipzig: 1909), p. 1091.
- ↑ Kurt Aland, and Barbara Aland, The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism, trans. Erroll F. Rhodes, William B. Eerdmans Publishing Company, Grand Rapids, Michigan, 1995, s. 102.
- ↑ Philip W. Comfort, David P. Barrett: The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, s. 358. ISBN 0-8423-5265-1.
- ↑ a b K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 97. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
- ↑ INTF: Papirus 12 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-02-29].
Bibliografia
- Grenfell and Hunt: Oxyrhynchus Papyri IV. London: Egypt Exploration Fund, 1904, s. 36–48.
- Vittorio Bartoletti and M. Norsi, Papiri greci e latini della Società Italiana, vol. 12 (1951), p. 209-210 (PSI 1292).
- C.R. Gregory, Die griechischen Handschriften des Neuen Testament, Leipzig: J.C. Hinrichs 1908, p. 47.
- K. and Aland, B. (1995), Aland, The Text of the New Testament, p. 97, Trans. Rhodes, EF, Pub. Wm. B. Eerdmans. ISBN 0-8028-4098-1
Linki zewnętrzne
- ↑ skatalogowany również pod numerem P 58
- ↑ fragment początkowo oznakowany jako P 67