Pani Zima
Frau Holle
Pani Zamieć i pasierbica – rysunek Anne Anderson
|
| Autor
|
Bracia Grimm
|
| Typ utworu
|
Baśń
|
| Wydanie oryginalne
|
| Miejsce wydania
|
Niemcy
|
| Język
|
niemiecki
|
| Data wydania
|
1812 (w zbiorze Baśni)
|
|
|
Pani Zima (niem. Frau Holle) – niemiecka baśń ludowa, po raz pierwszy spisana przez braci Grimm i opublikowana w 1812 roku w zbiorze Baśni (tom 1, nr 24). Baśń znana jest też pod alternatywnym tytułem: Pani Zamieć.
Treść
Pewna wdowa miała dwie córki. Jedna z nich, będąca pasierbicą, była piękną, dobrą i pracowitą dziewczyną o jasnych jak słońce włosach. Druga zaś z kolei, rodzona córka wdowy, była bardzo piękną, ale złą i leniwą dziewczyną o ciemnych jak noc włosach. Kobieta bardziej kochała tę drugą. Pasierbica na zlecenie macochy pracowała nad wrzecionem cały dzień, aż z palców leciała jej krew. Kiedyś zdarzyło się, że krew z palców poplamiła wrzeciono. Dziewczyna udała się do studni, aby je umyć, jednak wpadło ono do środka. Gdy powiedziała o tym macosze, ta kazała jej odzyskać wrzeciono. Biedna „pracowita dziewczyna” wróciła do studni i tam wskoczyła, tracąc przy tym przytomność. Kiedy ją odzyskała, znalazła się na łące, wstała i ruszyła na poszukiwanie wrzeciona. Po drodze dziewczyna wyciągnęła z pieca bochenki chleba i wytrząsała dojrzałe jabłka z jabłoni. Później trafiła do domku Pani Zimy. Przez trzy dni wykonała wszystkie prace od sprzątania, aż po ścielenie pościeli. Pani Zima zleciła jej, żeby pościel trzepała tak, aby wylatywało z niej pierze, wtedy na świecie będzie padał śnieg. W pewnym momencie dziewczyna zaczęła odczuwać tęsknotę za domem. Pani Zima zaprowadziła ją do bramy. Gdy brama się otworzyła, deszcz złota spadł na „pracowitą dziewczynę”. Pani Zima słowami Oto nagroda za twoją pilność dała pasierbicy utracone wrzeciono. „Pracowita dziewczyna” po powrocie do domu opowiedziała macosze i siostrze o tym zdarzeniu. Kobieta widząc pasierbicę pokrytą złotem, postanowiła posłać swoją drugą córkę do domu Pani Zimy. Stojąc przy studni „leniwa dziewczyna” zraniła się cierniem i poplamiła wrzeciono. Wrzuciła je do studni i wskoczyła za nim. Tak jak jej siostra znalazła się na łące. Po drodze córce wdowy nie chciało się wyjąć bochenków chleba z pieca, ani wytrząsać jabłek z jabłoni. Gdy dotarła do domu Pani Zimy, wcale się jej nie bała. Przez trzy dni „leniwa dziewczyna” zaniedbywała pracę i nie trzepała właściwie pościeli. Pani Zima była z niej niezadowolona, zwolniła ją ze służby i zaprowadziła do bramy. Gdy brama się otworzyła, deszcz smoły spadł na „leniwą dziewczynę”. Pani Zima słowami Oto kara za twoje lenistwo zamknęła bramę. Córka wdowy wróciła do domu smutna i brudna. Zrozumiała, że nie może gardzić czyjąś pracą.
Ekranizacje
Bibliografia
- Jacob Ludwig Karl i Wilhelm Grimm Baśnie nad baśniami, wyd. Zielona Sowa, 2005.
