Osiedle Robotnicze w Krakowie – osiedle domów robotniczych przy ulicy Praskiej (w okresie budowy nosiła nazwę ul. Czarodziejskiej[1]) w Krakowie, w dzielnicy VIII Dębniki.
Osiedle powstało z inicjatywy Towarzystwa Osiedli Robotniczych i miało przeciwdziałać brakowi mieszkań dla robotników[2]. Część z mieszkań przekazano bezpłatnie robotnikom powyżej 50. roku życia zasłużonym w bojach o niepodległość kraju [2].
Oryginalny projekt Stefana Piwowarczyka (a nie jak niektórzy uważają Fryderyka Tadaniera, który pełnił obowiązki kierownika budowy[3]) przewidywał powstanie czternastu jednopiętrowych bloków[2]. Osiedle miało realizować program existenzminimum, czyli zapewnienia podstawowych potrzeb mieszkaniowych. Mieszkania miały powierzchnię 36 m², a w ich skład wchodziły pokój, kuchnia, przedpokój i łazienka[3].
Budowę osiedla rozpoczęto w kwietniu 1935 w zachodniej części ówczesnej XI dzielnicy Dębniki, w pobliżu Wisły, jednak w oddaleniu od istniejącej zabudowy[3][1]. Początkowo prace postępowały w dużym tempie, bo pierwsze 2 bloki oddano do użytku już w listopadzie tego samego roku[3]. Budowę wstrzymano w 1938 ze względu na brak funduszy[2]. W tym okresie powstało osiem budynków po nieparzystej stronie ulicy oraz dwa budynki po stronie parzystej[3][4]. Na początku lat 1950. wszystkie bloki nadbudowano o jedno piętro oraz dobudowano trzy budynki i szkołę dopełniając pierwotny projekt osiedla, ingerując jednak w oryginalne bryły budynków[2].
Przed wojną w ramach osiedla powstał również budynek Domu Społecznego (obecnie Dębnicki Ośrodek Kultury „Tęcza” oraz siedziba Rady Dzielnicy VIII Dębniki) z salą widowiskową, przedszkolem, biblioteką i sklepami. Stanowi on przykład architektury funkcjonalistycznej[2].
-
Bloki przy ul. Praskiej 51, 53 i 55
-
Blok przy ul. Praskiej 54
-
Dom Społeczny Osiedla Robotniczego, obecnie ośrodek kultury i siedziba Rady Dzielnicy VIII Dębniki
Zobacz też
Pozostałe osiedla międzywojennego Krakowa:
Linki zewnętrzne
Przypisy
