Olympic Studios to jedno z londyńskich studiów nagrań muzycznych. Znajdowało się przy 117 Church Road w dzielnicy Barnes, w południowo-zachodnim Londynie. Olympic Studios znane jest na świecie dzięki nagraniom, które dokonały w nim gwiazdy muzyki poważnej, popu i rocka[1][2][3][4][5].
Historia
Budynek studia został zbudowany w 1906 roku jako teatr, później kino i studio filmowe oraz telewizyjne. Olympic Studios powstało w Londynie w latach 50., należało do Angusa McKenzie, który wziął w dzierżawę opuszczoną synagogę w londyńskim West End.
W roku 1958 inżynier muzyki – Keith Grant dołączył do firmy McKenzie rezygnując z pracy w IBC Studios. Niedługo później Richard Swettenham zaprojektował pierwsze profesjonalne tranzystorowe biurko na świecie, które zostało zainstalowane w Olympic Studios w 1960 r., wraz z pierwszym wielościeżkowym rejestratorem w Anglii. W roku 1965 Cliff Adams i Keith Grant przejęli studio w posiadanie[1][2][3][4][5]. W 1987 roku studio zostało przejęte przez Virgin Records, które w 1992 roku stało się częścią EMI. Ostatnią płytą nagraną w Olympic Studios była No Line on the Horizon zespołu U2. Studio zostało zamknięte w 2008 roku[6]. Od 2013 roku wykorzystywane m.in. jako kino.
↑ abcBill Wyman: The Rolling Stones. Wiedza i Życie. ISBN 83-7184-272-4. Brak numerów stron w książce
↑ abcDavid Hinckley, Debra Rodman: The Rolling Stones: Black and White Blues, 1963. Turner Pub, 1995. ISBN 978-1570361500. (ang.). Brak numerów stron w książce
↑ abcBob Brunning: Blues. The British Connection, 1986. London: Helter Skelter, 2002. ISBN 1-900924-41-2. (ang.). Brak numerów stron w książce
↑ abcDick Heckstall-Smith: The safest place in the world: A personal history of British Rhythm and blues, 2004. Clear Books, 2004. ISBN 0-7043-2696-5. (ang.). Brak numerów stron w książce
↑ abcHarry Shapiro: Alexis Korner: The Biography, 1997. Bloomsbury Publishing PLC, 1997. (ang.). Brak numerów stron w książce