Olchówka (rejon miorski)

Olchówka

Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Rejon	miorski
Sielsowiet	Zaucie
Położenie na mapie obwodu witebskiego Olchówka
Położenie na mapie Białorusi Olchówka
Położenie na mapie Polski w 1939 Olchówka
55°30′09″N 28°16′38″E

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Olchówka

Olchówka – dawna wieś. Tereny na których leżała znajdują się obecnie na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie miorskim, w sielsowiecie Zaucie.

Dawniej używana nazwa – Olchowiki.

Historia

W czasach zaborów w powiecie dzisieńskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego^[1].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim^[a], w powiecie dziśnieńskim, w gminie Jazno.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 14 osób, wszystkie były wyznania prawosławnego i zadeklarowały białoruską przynależność narodową. Były tu 2 budynki mieszkalne^[2]. W 1931 w 3 domach zamieszkiwało 11 osób^[3].

Wierni należeli do parafii prawosławnej w Jaźnie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Dziśnie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Jaźnie^[4].

Uwagi

1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy

1. Olchówka, zaścianek, powiat dzisieński, gmina Jazno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 453 .
2. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 48 .
3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 18 .
4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1183 .

Linki zewnętrzne

• Olchówka, zaścianek, powiat dzisieński, gmina Jazno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 453 .