Ponadto w obserwatorium znajduje się testowy interferometr oraz inne instrumenty. Pierwszy teleskop obserwatorium Palomar – teleskop Schmidta wykonany w 1936 roku – nie jest już wykorzystywany.
Historia
Historia obserwatorium Palomar zaczyna się w 1928 roku, kiedy to George Hale otrzymał grant w wysokości 6 milionów dolarów na budowę nowego obserwatorium oraz 200-calowego teleskopu. Jako projekt teleskopu zaproponowano projekt estońskiego optyka Bernharda Schmidta pochodzący z 1929 roku. Teleskop ten, zwany też kamerą Schmidta, miał wykorzystywać sferyczne zwierciadło oraz korektor umożliwiający otrzymywanie jasnych obrazów. Pierwszy teleskop tej konstrukcji został uruchomiony właśnie w obserwatorium Palomar w 1936 roku.
Lokalizacja obserwatorium na górze Palomar została wybrana przez George’a Hale’a po długich badaniach dopiero w 1934 roku. Problem odlania lustra o średnicy 200 cali (5,1 m) został rozwiązany dopiero w 1936 roku poprzez wybór pyrexu jako substratu. Szlifowanie powierzchni zwierciadła trwało 11 lat. W 1938 rozpoczęto równoległe budowę teleskopu o średnicy 48 cali (1,2 m). Wybuch II wojny światowej wstrzymał prace. Kolejne dwa lata po zakończeniu wojny trwa końcowe szlifowanie oraz regulacja teleskopów. W sierpniu 1948 roku w obserwatorium zaczynają się obserwacje prowadzone teleskopem 48-calowym. Pierwsze obserwacje wykonane 200-calowym teleskopem Schmidta, który 3 czerwca 1948 roku został zadedykowany George’owi Hale’owi, miały miejsce w styczniu 1949 roku.
