Obrona dwóch skoczków
| a | b | c | d | e | f | g | h | | 8 | | 8 | 7 | 7 | 6 | 6 | 5 | 5 | 4 | 4 | 3 | 3 | 2 | 2 | 1 | 1 | | a | b | c | d | e | f | g | h | |
|
Ruchy
|
1.e4 e5 2.Sf3 Sc6 3.Gc4 Sf6
|
Kod ECO
|
C55–C59
|
Pochodzenie
|
końcówka XVI wieku
|
Rodzic
|
partia włoska
|
Obrona dwóch skoczków jest debiutem z grupy debiutów otwartych, rozpoczynającym się od posunięć:
- e4 e5
- Sf3 Sc6
- Gc4 Sf6
Pierwsze analizy debiutu ukazały się w roku 1580, a ich autorem był Giulio Polerio. Pod koniec XIX wieku obronę dwóch skoczków stosował Michaił Czigorin, zaś w późniejszych latach m.in. Paul Keres, Michaił Tal i Borys Spasski.
Obrona dwóch skoczków powstała w odpowiedzi na poszukiwania ze strony czarnych alternatywy do partii włoskiej (1.e4 e5 2.Sf3 Sc6 3.Gc4 Gc5). Różnicę między partią włoską a obroną dwóch skoczków stanowi trzeci ruch czarnych.
W szachowej encyklopedii debiutów obrona dwóch skoczków oznaczona jest kodami od C55 do C59.
Wybrana literatura
Linki zewnętrzne