Nowa Izbica (Nowe Miasto Izbica) – dawniej samodzielne miasto, obecnie nieoficjalna część miasta Izbica Kujawska[1]. Rozpościera się na zachód od izbickiej starówki, w rejonie nienazwanego placu między ulicami Narutowicza, 11 Listopada oraz i Żwirki i Wigury (dawnego rynku nowoizbickiego) oraz wzdłuż ulicy Nowomiejskiej na północ od niego. Z dniem 1 stycznia 2024 nazwa tej części miasta została zniesiona[2].
Historia
Nowa Izbica otrzymała prawa miejskie w 1754 roku[3]. Miasto powstało tuż obok Izbicy, a odległość między rynkiem Izbicy (dzisiejszy plac Wolności) a rynkiem Nowej Izbicy (obecnie nienazwany plac) wynosiła niespełna 100 m. Nową Izbicę włączono do Izbicy między 1791 a 1795 (róźne źródła podają różne daty)[4][5][6].
↑Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 22 grudnia 2023 r. w sprawie ustalenia, zmiany i zniesienia urzędowych nazw i rodzajów niektórych miejscowości oraz obiektów fizjograficznych. (Dz.U. z 2023 r. poz. 2799)
↑Kosman M., Izbica Kujawska - przeszłość i teraźniejszość, [w:] Rocznik Wielkopolski wschodniej, t.2, Poznań 1974.
↑Krzysztofik R., 2007, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficznohistoryczna, Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, Katowice.
↑Spórna, T., Krzysztofik, R., & Dymitrow, M. 2015. Degraded and restituted towns in numbers / Miasta zdegradowane i restytuowane w liczbach, [In] Krzysztofik, R., & Dymitrow, M. (Eds.), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy. Gothenburg: University of Gothenburg, s. 367–368 / 369–422.
↑Najgrakowski M., 2009, Miasta Polski do początku XXI wieku. Podstawowe informacje o datach założenia i likwidacji, Dokumentacja Geograficzna, 39, IGiPZ PAN, Warszawa.