Niezależni Liberałowie(hebr.) ליברלים עצמאיים, Liberalim Acma’ijjim – izraelska partia polityczna o charakterze liberalnym działająca od lat sześćdziesiątych do osiemdziesiątych XX wieku[1]. W latach 1966–1977 ugrupowanie wchodziło w skład koalicji rządzącej tworzonej przez Koalicję Pracy i jej mniejszych partnerów politycznych.
Wcześniej jednak – 16 marca - siedmiu posłów Partii Liberalnej byłych członków Partii Progresywnej, niezainteresowanych ściślejszą współpracą z Herutem, dokonało secesji tworząc nowe ugrupowanie: Niezależnych Liberałów[1][2].
W kolejnych wyborach Niezależni Liberałowie zdobyli cztery mandaty poselskie[6], a Kol, zwolnił miejsce w parlamencie i ponownie objął oba resorty w pierwszym rządzieGoldy Meir. Następnie już tylko jako minister turystyki pozostał na stanowisku w kolejnym rządzie tworzonym przez Meir[5]. W piętnastym rządzie Izraela znalazł się także inny polityk NL – Gidon Hausner, który został ministrem bez teki[7]. W wyborach w 1973 Liberałowie ponownie zdobyli cztery mandaty poselskie[8], zaś Kol i Hausner weszli w skład kolejnych gabinetów Koalicji Pracy: trzeciego rządu Meir i pierwszego rząduIcchaka Rabina – odpowiednio jako minister turystyki oraz minister bez teki. Obaj zrezygnowali z mandatów poselskich zwalniając je dla innych polityków ugrupowania[5][7]. W 1977 Hillel Seidel opuścił NL dołączając do Likudu[2].
W wyborach w 1977, w których po raz pierwszy w Izraelu zwyciężyła prawica Niezależni Liberałowie zdobyli tylko jeden mandat poselski[9]. W wyborach w 1981 partii nie udało się już wprowadzić żadnego posła, zaś w wyborach w 1984 ugrupowanie nie wystawiło osobnej listy wyborczej, jej politycy dołączyli do Koalicji Pracy[1].