Nicolò Maria Antonelli (ur. 8 lipca 1698 w Pergoli, zm. 25 września 1767 w Rzymie) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 8 lutego 1698 roku w Pergoli, jako syn Francesca Antonellego i Lucrezii Tafani[1]. Studiował grekę, łacinę, teologię i prawo w Collegio Nazareno[1]. Po studiach został szambelanem Klemensa XII, prefektem Archiwów Watykańskich i archiwów Zamku Świętego Anioła[1]. Następnie został kanonikiem kapituły bazyliki laterańskiej i regentem Penitencjarii Apostolskiej[1]. 24 września 1759 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny SS. Nereo e Achilleo[2]. W 1760 roku został prefektem Kongregacji ds. Odpustów i Świętych Relikwii, a rok później prefektem Kongregacji ds. Korekty Ksiąg Obrządków Wschodnich i sekretarzem Brewe Apostolskich[1].
Był członkiem powołanej w 1767 roku przez papieża Klemensa XIII w związku z groźbą przyznania praw dysydentom Kongregacji do Spraw Polskich[3].
Zmarł 25 września 1767 roku w Rzymie, z powodu zapalenia narządów wewnętrznych wywołanych gangreną[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e f Nicolò Maria Antonelli. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
- ↑ Nicolò Maria Antonelli. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
- ↑ Wojciech Kęder, Kryzys wokół sprawy dysydenckiej a sprawa suwerenności Rzeczypospolitej w latach 1764-1767, w: Rzeczpospolita wielu wyznań, Kraków 2004, s. 372.
