Rozegrane na Westpac Stadium zawody były czwartym turniejem sezonu 2002/2003IRB Sevens World Series i wzięło w nich udział szesnaście reprezentacji. Drużyny rywalizowały w pierwszym dniu systemem kołowym podzielone na cztery czterozespołowe grupy, po czym w drugim dniu osiem najlepszych awansowało do ćwierćfinałów, a pozostała ósemka zmierzyła się w walce o Bowl. Losowanie grup odbyło się pod koniec stycznia 2003 roku[1].
Z uwagi na fakt, iż pierwsze trzy turnieje sezonu zostały wygrane przez trzy różne zespoły, sprawa tytułu w Wellington wydawała się otwarta[2]. Swoje pojedynki wysoko wygrywały Australia i Fidżi, lecz szlagierem pierwszego dnia zawodów był pojedynek Anglików z Nowozelandczykami, z którego górą wyszli gospodarze[3][4]. Te same zespoły spotkały się w finale turnieju. W meczu, w którym prowadzenie zmieniało się pięciokrotnie, padło dziesięć przyłożeń, a jeszcze na trzy minuty przed końcem Anglicy znajdowali się na czele. Żółta kartka dla Simona Amora odmieniła jednak losy spotkania i po raz pierwszy przed własną publicznością triumfowali reprezentanci Nowej Zelandii[5][6][7]. Najlepszym graczem turnieju został wybrany przedstawiciel triumfatorów Tafai Ioasa[8].
Cała publiczna pula biletów, 16 500 sztuk, została sprzedana w półtorej godziny[9][10].
