Zasięg jego rodzimego występowania ciągnie się od Maroka i Hiszpanii po Chiny i Syberię. Występuje w Afryce Północnej (Maroko, Libia, Algieria, Egipt), Europie Południowej (Portugalia, Hiszpania, Francja, Włochy, Grecja, Jugosławia, Albania, południowo-zachodnia Rosja), Azji Zachodniej (Cypr, Turcja, Izrael, Liban, Syria, Jordania, Iran, Irak), na Zakaukaziu, Zachodniej Syberii i dwóch prowincjach Chin (Fujian, Zhejiang). Ponadto rozprzestrzenia się gdzieniegdzie poza obszarem swojego rodzimego występowania, nie wszędzie jego zasięg został dokładnie zbadany. Jest uprawiany w wielu krajach świata[4], również w Polsce[5].
Pachnące, pojedynczy ma długość 3–5 cm, białe, szerokojajowate płatki okwiatu i żółty przykoronek o szerokości dwukrotnie większej od wysokości[6].
Biologia i ekologia
Rośnie na miejscach wilgotnych, w wilgotnych szczelinach skał i w zbiorowiskach roślinnych typu batha i frygana[6]. W Izraelu kwitnie od listopada do grudnia[7].
Zawiera niemal niewykrywalny dla węchu człowieka fenolopochodny związek organiczny zwany orcinolem, który jednak bardzo dobrze jest wykrywany przez pszczoły[8].
Udział w kulturze
Zdaniem znawców roślin biblijnych narcyz ten jest dwukrotnie wymieniony w Biblii: w Księdze Izajasza (35,1-2) jako lilia polna, ozdoba Karmelu i Saronu oraz w Pieśni nad Pieśniami (2,1), w wersecie „Jam narcyz Saronu, lilia dolin”. W niektórych tłumaczeniach Biblii w wersetach tych nie występuje narcyz lecz róża Szaronu; jest to tłumaczenie błędne, występujące w oryginale hebrajskie słowo havatzelet wskazuje wyraźnie na roślinę wyrastającą z cebuli. Narcyz wielokwiatowy licznie występuje w niektórych regionach Izraela, również w wymienionych w powyższych cytatach Biblii Karmelu i na równinie Szaron[7][6].
Dwie cebule narcyza wielokwiatowego znajdowały się w jednym z grobowców egipskich: jedna była owinięta w lniane płótno, druga pozłacana[7].
Przypisy
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20](ang.).
↑ abcZofia Włodarczyk: Rośliny biblijne. Leksykon. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2011. ISBN 978-83-89648-98-3. Brak numerów stron w książce
