Jego pseudonim, Nacho, jest powszechnym przezwiskiem dla Ignacio[5][6].
Wczesne lata
Urodził się w Mataró w zamożnej rodzinie[7] w prowincji Barcelony[8][9] jako najmłodszy z pięciorga dzieci[10] Inmaculady González i Enrique Jordy Brassé’a[11]. Jego ojciec, z zawodu inżynier przemysłowy, prowadził ważną firmę tekstylną z siedzibą w walenckim mieście Enguera, gdzie spędził część swojego dzieciństwa i młodości po przybyciu z Katalonii[12].
Kiedy miał 8 lat, wraz z rodziną przeniósł się do Enguera[4][8], we wspólnocie autonomicznej Walencja, w prowincji Walencji, rodzinnym mieście jego ojca, ówczesnego właściciela firmy tekstylnej. Tu spędził swoje dzieciństwo. Jego rodzina była zamożna, ale skończyło się utratą wszystkich pieniędzy w 1987 roku podczas krachu na giełdzie. Ze względu na kryzys naftowy przechodził trudne dzieciństwo[13][14].
W wieku 14 lat porzucił szkołę i aby pomóc rodzinie, podjął pracę jako bramkarz, roznosiciel pizzy i przewoźnik. Chociaż chodził do szkół z internatem i innych prywatnych, nie zdobył nawet podstawowego wykształcenie ogólnego[12]. Jako kelner zarabiał tygodniowo 50 tys. peset[12]. W okresie dojrzewania sięgał po narkotyki[4]. Jako młody nastolatek grał w zespole punkowym[15]. Był również bokserem[16]. Następnie przez 18 miesięcy służył w Hiszpańskiej Legii Cudzoziemskiej w Melilli[17].
Kariera w branży porno
Nacho Vidal i Jewel De'Nyle podczas gali XRCO Award (2001)
W 1994, w wieku dwudziestu jeden lat, rozpoczął pracę u Juani de Lucíi w klubie porno „na żywo” Sala de Fiestas Bagdad w Barcelonie[18], gdzie występował w aktach seksualnych przed publicznością ze swoją ówczesną dziewczyną, Sarą Bernat[19]. W 1997 spotkał się tam z dyrektorem Międzynarodowego Festiwalu Filmów Erotycznych José Maríą Ponce[20], który wprowadził go w świat kinematografii porno[21].
Debiutował przed kamerami jako Jess w filmie Ángela Mory Aragóna Gorex: The Zombi Horror Picture Show (1997)[22][23]. Wystąpił w komedii Poli: El potro se desboca (1997) w roli menadżera boksera Poli Díaza[24]. Riccardo Billi i Luca Damiano zaangażowali go do roli żołnierza rzymskiego w hiszpańsko-włoskiej koprodukcji współczesnego porno International Film Group (IFG) Salomé (1997), pastiszu tragedii Oscara Wilde’aSalome.
W 2002 został uhonorowany nagrodą Ninfa w kategorii „Najlepszy aktor publiczności”[28], a za postać Mefista w pornograficznej wersji dramatu GoethegoFaust – Private Black Label 26: Faust Power of Sex (2000)[20] w reżyserii José Maríi Ponce był nominowany do nagrody Ninfa w kategorii „Najlepszy aktor hiszpański”[28]. Film ten otrzymał także nagrodę Ninfa w kategorii „Najlepszy hiszpański film”[28].
20 grudnia 2008 znalazł się na drugim miejscu w rankingu „Top5 najbardziej atrakcyjnych aktorów porno” wg hiszpańskiego portalu Nosotras[29]. W 2009 na festiwalu filmów erotycznych w Cannes zdobył Hot d’Or w kategorii „Najlepszy europejski aktor”. Choć określał samego siebie jako osobę heteroseksualną, wyreżyserował kilka filmów porno dla gejów[30], w tym Evil Angel Ass Destroyers (2007), KinkMen Dark Tales from Europe: The Cage (2012) z Francesco D’Macho i Dark Tales From Europe: Fight Club (2012) z Damienem Crosse[31].
W 2013 był gościem honorowym pierwszej edycji salonu erotycznego w Walencji[32][33][34]. W parodii porno Spartacus MMXII: The Beginning (2012) został obsadzony w roli Legata, a w pastiszu porno Gwiezdnych wojen – Star Wars - Underworld - A XXX Parody (2016) zagrał postać Nasha Thrackena[35]. W 2016 był nominowany do nagrody Ninfa jako najlepszy aktor i reżyser roku[36]. Był dwukrotnie nominowany do AVN Award w kategorii najlepszy aktor – jako czarny charakter Sandor Kalimdor w westernie Outland 1: Beyond the Far West (2015) i sequelu Outland II: Looking for Freedom (2016), a także dwukrotnie zdobył nominację do AVN Award w kategorii najlepszy aktor drugoplanowy; za postać profesora Skywalkera w filmie sensacyjno–przygodowym Monarch: Agents of Seduction (2015) i za rolę zbankrutowanego inwestora w filmie sensacyjno–kryminalnym Fly Girls: Final Payload (2017). W 2019 otrzymał cztery nominację do XBiz Europa Award w kategoriach: najlepszy aktor drugoplanowy za rolę uchylającego się od prawa Eli’ego w porno westernie Digital PlaygroundRawhide (2017), wykonawca roku, najlepsza scena seksu w filmie fabularnym w sensacyjnym dramacie fantasy Nevermore (2018) z Alyssą Divine i Dannym D oraz najlepsza scena seksu w produkcji gonzo w Nacho’s Penetrating Interviews (2018) z Selvaggią[37].
W 2000 przez rok uczęszczał do szkoły aktorskiej Escuela de interpretación Manuel y Yo w Barcelonie. Występował z grupą teatralną La Fura del Baus. Grał w filmach kinowych, w tym w dreszczowcu Niecierpliwy alchemik (El Alquimista impaciente, 2002) jako mafioso Vasili[40], komediodramacie Joaquína Oristrella Nikt nie jest doskonały (Va a ser que nadie es perfecto, 2006) jako Segurata z Santim Millánem, komedii Straszny hiszpański film (Spanish Movie, 2009)[41], El Gancho (2012) jako El Tigre oraz komedii kryminalnej Carlosa Theróna Nieustraszony (Impávido, 2012)[42][43][44] jako Mikima / Padre Mikima.
Brał udział w filmie dokumentalnym Vicente Péreza Herrero La piel vendida (2004)[45]. Występował na telewizyjnym ekranie, m.in. w jednym z odcinków serialu Majoria absoluta (2003), Paco i jego ludzie (Los hombres de Paco, 2005), Los simuladores (2006), sensacyjnym filmie krótkometrażowym Extremo (2006) z Óscarem Jaenadą i reality show Survivor (2015).
W 2011 wypuścił na rynek własną linię perfum 25 Twenty Five z flakonem w kształcie i wymiarach swojego penisa[46][47], a w 2016 – fajkę wodną w kształcie męskich genitaliów, wykonaną z ceramiki w kolorze czarnym[48].
W 2013 uczestniczył w warsztatach interpretacji z Ricardo Jordánem w Monólogo Club de la Comedia. Zadebiutował na profesjonalnej scenie Teatro Alameda w Maladze jako telewizyjny aktor Mariano Rivas w komedii Diany Raznovich Jesienny ogród (Jardín de otoño, reż. Norberto Rizzo; premiera: 10 grudnia 2015)[49][50][51][52].
W grudniu 2016 i styczniu 2017 na scenie Sala Cabanyes de Mataró (Barcelona) wziął udział w widowisku Pasterze z Mataró (Los Pastorets de Mataró), zorganizowanym przez sekcję teatralną katolickiego centrum parafii Santa María de Mataró[53][54][55].
Wspomagał fundację Fundación Invulnerables, która działa na rzecz na ubóstwo i wykluczenia społecznego dzieci i młodzieży, a także brał udział w rozmowach wideo na różne tematy, takie jak miłość, Kościół czy transseksualność córki[56].
We wrześniu 2018 opublikowano książkę Mi nombre es Violeta (Mam na imię Violeta, wyd. Planeta), której autorką jest Santi Anaya, inspirowaną prawdziwym życiem Violety, jego najmłodszej córki[57]. Powstał też film dokumentalny Me llamo Violeta, prezentowany na El Festival de Cine de Málaga 2019[58].
W 2020 rozpoczęto zdjęcia do serialu Bambu Producciones Nacho Vidal, przemysł XXXL (Nacho Vidal, una industria XXXL)[59][60], emitowanego na platformie Starz, gdzie tytułową rolę Nacho Vidala zagrał Martiño Rivas[61][62].
Muzyczne przedsięwzięcia
W 2008 Nacho Vidal rozpoczął trasę koncertową jako DJ w „Club Canalla”[63][64], a następnie zaistniał jako didżej w Tito’s Mallorca International Club w Palmie na Majorce[65], Imperia Drink w Altorricón, El Bribón de la Habana w Almeríi w Roquetas de Mar, Electrosonic Festival w Burgos, nocnym klubie „Chic de Luxe” w Roses[66], Parku Rozrywki w Saragossie[63] i klubie „Búccaro” w Blanes. 4 maja 2009 wydał album houseNacho Vidal & Javier Gonzalez In Session[67]. W 2010 grał podczas Electrobeach Festival w klubie nocnym KU Discoteca w Benidormie[68].
W teledysku do piosenki Miguela Bosé „Down with Love” (Precz z miłością, 2005)[69] z Katsumi pod wodą w basenie tańczy nago. Wystąpił w wideoklipach: Flavio Rodrígueza – „Pornstar” (2007), zespołu Fragment Four – „Love Won’t Leave Me Alone” (2007), La China – „En el aszensor” (2007), Rebeki Brown do utworu „Big Bad Bitch” (2011) i grupy Yonkilove – „Por momentos” (2015)[70].
W 2019 formacja KillaBeatMakera wspólnie z Chrizzem Samzem nagrali singiel „Nacho Vidal (Cipriani Edit)”, gdzie zarejestrowana jest rozmowa z telefonu komórkowego Nacho Vidala z Cristianem Cipriani[71].
Udział w wyścigach samochodowych
W 2020 rozpoczął treningi z zamiarem startu w Rajdzie Dakar 2021 na buggy SSV10[72]. Na początku marca w Maroku w towarzystwie innych pilotów przeprowadził serię testów, potwierdzając, że jego celem jest spełnienie marzenia o wystartowaniu w Rajdzie Dakar[73][74].
Problemy z prawem
W 2004 w dziwnych okolicznościach on i czterech innych zagranicznych aktorów biorących udział w Pierwszym Meksykańskim Festiwalu Erotycznym zostali zatrzymani jako nielegalni imigranci, ukarani grzywną w wysokości 46 tys. peso i nakazano im „dobrowolne opuszczenie kraju”. Władze meksykańskie nie przedstawiły żadnego przekonującego wyjaśnienia tej decyzji[75].
16 października 2012, Vidal i jego siostra María José Jordá González zostali aresztowani w Barcelonie, jako podejrzani o udział w praniu brudnych pieniędzy[76] w wytwórni filmowej Nacho Vidal Productions i oszustwach podatkowych z chińską przestępczością zorganizowaną[19][77]. Chociaż hiszpańscy prokuratorzy starali się trzymać Vidala w więzieniu podczas śledztwa i późniejszego procesu, 19 października 2012 tzw. sędzia narodowy Fernando Andreu zarządził dla niego wolność bez kaucji. Vidal utrzymuje, że jest niewinny[78].
29 maja 2020 policja odkryła, że Vidal zajmuje się organizowaniem „leczniczych” rytuałów z wykorzystaniem trującego jadu ropuchy koloradzkiej (5-Metoksy-N,N-dimetylotryptamina)[79]. Jad ten zawiera substancję psychoaktywną – bufoteninę, znaną od wieków przez mieszkańców Meksyku i okolic[80]. 4 czerwca 2020 Vidal został aresztowany pod zarzutem zabójstwa w związku ze śmiercią fotografa mody José Luisa Abada (zm. 28 lipca 2019 w Enguera na atak serca w wieku 49 lat), współpracującego z takimi magazynami jak „Vogue” czy „Urban”[81]. Powodem zgonu była trucizna północnoamerykańskiej ropuchy w wyniku wdychania jadu w tradycyjnym rytuale, w którym Vidal działał jak szaman[82]. Vidal został aresztowany wraz z dwoma innymi osobami, członkiem jego rodziny i pracownikiem[83]. Vidal wyraził żal z powodu tragedii, nie przyznał się jednak do winy, twierdząc, że Abad wdychał trujący jad świadomie i z własnej woli[84]. W lutym 2022 ekspert z Instytutu Medycyny Sądowej w Walencji ujawnił dokument oczyszczający z zarzutów Nacho Vidala za nieumyślne spowodowanie śmierci fotografa, który dowodzi, że przed śmiercią ofiara zażyła narkotyki zwiększające ryzyko sercowo-naczyniowe[85].
3 października 2020 został zatrzymany przez hiszpańską policję i odebrano mu prawo jazdy za lekkomyślną jazdę, kiedy prowadził Toyotę ulicami Walencji i zderzył się z kilkoma samochodami[86]. Podczas rozmowy z dziennikarzami programu TelecincoViva la vida Vidal twierdził, że przeszedł obowiązkowy kurs w celu odzyskania prawa jazdy[87].
W listopadzie 2020 w Enguerze w Walencji nagrał erotyczne wideo na miejskim cmentarzu, co wzbudziło oburzenie mieszkańców[88][89].
19 czerwca 2024 uległ wypadkowi drogowemu na 356 kilometrze autostrady A-7 w pobliżu Picassent w Walencji[90]; jego samochód wypadł z drogi i został potrącony przez agentów Guardia Civil. Po przybyciu do centrum medycznego Hospital Universitario y Politécnico de La Fe, gdzie trafił z drgawkami i uderzeniem w głowę, przeprowadzono u niego test, w wyniku którego uzyskano wynik negatywny na obecność alkoholu, ale pozytywny wynik na obecność kokainy, benzodiazepin i marihuany[91]. Nacho Vidal opuścił szpital na wózku inwalidzkim; prowadzone wobec niego zostało śledztwo zarówno w związku z odmową poddania się badaniom na obecność alkoholu, jak i przestępstwem polegającym na prowadzeniu pojazdu pod wpływem substancji odurzających[92].
Życie osobiste
Wśród jego przyjaciół wymienieni byli m.in.: hiszpański piosenkarz Miguel Bosé[93], hiszpański tancerz Rafael Amargo i brazylijski piłkarz Dani Alves[94]. W biografii autorstwa Davida Barby Nacho Vidal. Confesiones de una estrella del porno oświadczył, że nigdy nie lubił się uczyć i nienawidził książek - z wyjątkiem poezji Pablo Nerudy[95].
W 1998 związał się z 19–letnią Jasmine Shimody–Rose, z którą w latach 1998–2002 brał udział w scenach gonzo w 20. filmach jako jej adorator[96]. W latach 2001–2004 był związany z aktorką porno Belladonną[97][98][99], z którą występował na ekranie.
Z nieformalnego związku z wenezuelską aktorką porno Rosą Eleną Castro Camacho (2004)[100][101][102] ma córkę Candelę[103] (ur. 3 sierpnia 2006)[104].
31 maja 2005 oświadczył publicznie, że wycofuje się z branży porno i w Bogocie zawarł ślub cywilny z kolumbijską modelką Franceską Jaimes (właśc. Silvia Romero)[105][106]. Przenieśli się do odzyskanej rodzinnej rezydencji w Enguera, w Walencji. Założyli tam rodzinę[107]. Mieli dwoje dzieci[108][109]: córkę Violetę (ur. 2007 jako Ignacio Puerta González - dokonał zmiany płci)[110][111] i syna Leóna (ur. 2009)[112][113]. Sześć tygodni później para rozwiodła się[114]. Po kilku miesiącach po ogłoszeniu odejścia na emeryturę, Vidal wrócił do kariery porno[115].
Jednak Franceska Jaimes po latach wróciła do Vidala[116], a w listopadzie 2014 wzięli ślub kościelny w hiszpańskiej willi[117][118]. W 2015 doszło do rozwodu.
17 października 2017 złożył skargę w związku z upokorzeniem i molestowaniem seksualnym przeciwko lekarzowi w klinice Clínica del Country w Bogocie, do której trafił z powodu problemów z uszami; lekarz kazał mu zdjąć spodnie i dotykał jego genitaliów[119].
24 lutego 2019 czeska agencja modelek Nikki’s Model Agency napisała na Twitterze, że Vidal wykazał pozytywny wynik testu na obecność wirusa HIV i ogłosiła dwumiesięczne wstrzymanie produkcji[120]. Mimo tego, nie zaprzestał uprawiać seksu bez zabezpieczeń z dziewięcioma partnerkami na planie filmów porno[121][122]. Vidal skomentował raport na platformie YouTube, zaprzeczając, że miał tę chorobę, i wyjaśnił, że naprawdę cierpi na reaktywne zapalenie stawów[123][124][125].