Morbid Angel (IPA ['mo:bɪd 'eɪndʒəl]) – amerykańska grupa muzyczna wykonująca death metal. Grupa należy do najpopularniejszych w gatunku, łączny nakład sprzedanych płyt grupy przekracza 1 000 000 sztuk czyniąc ją najlepiej sprzedającą się grupą w historii death metalu[2], przynajmniej do 2015, kiedy pokonały ją grupy Death i Cannibal Corpse przekraczając 2 000 000 sprzedanych sztuk. Do 2011 roku zespół wydał osiem albumów studyjnych pozytywnie ocenianych zarówno przez fanów, jak i krytyków muzycznych. Zespół w swej twórczości nawiązuje do szeroko rozumianego okultyzmu i mitologii Bliskiego Wschodu, korzysta również z motywów biblijnych oraz satanistycznych. W opublikowanym w 2007 roku wydaniu magazynu Decibel Magazinegitarzysta i lider Morbid Angel Trey Azagthoth znalazł się na 1. miejscu listy Top 20 Death Metal Guitarists (ang. „20 najlepszych gitarzystów deathmetalowych”)[6].
Historia
David Vincent podczas koncertu 8 marca 2009 roku
Zespół powstał 1983 roku w Tampie w stanie Floryda pod nazwą Heretic[3]. Działalność grupy zainicjował gitarzystaTrey Azagthoth, który do współpracy zaprosił perkusistę Mike’a Browninga oraz basistę Dallasa Warda, który początkowo był również wokalistą grupy[3]. Wkrótce potem na podstawie pomysłu Azagthotha muzycy przyjęli nazwę Morbid Angel[3]. Ówczesny repertuar zespołu stanowiły kompozycje takich zespołów jak: Slayer, Mercyful Fate oraz Angel Witch[3]. W 1985 roku skład uzupełnił wokalista Kenny Bamber, który zastąpił w roli wokalisty Warda. Z Bamberem w składzie zespół zarejestrował swój pierwszy album demonstracyjny zatytułowany The Begining. Rok później do zespołu na krótko dołączył Michael Manson, który zastąpił Bambera. Wkrótce potem z zespołu odszedł Dallas Ward i Manson, do zespołu dołączyli natomiast gitarzysta Richard Brunelle i basista John Ortega, jako wokalista występował natomiast perkusista grupy Browning.
Thor Anders „Destructhor” Myhren podczas koncertu 21 czerwca 2009 roku
W nowym składzie zespół zarejestrował demo pt. Bleed for the Devil, które ukazało się 26 maja tego samego roku oraz koncertowe demo Unholy Blasphemies zarejestrowane w klubie Rock City w mieście Tampa. Również w 1986 roku ukazało się czwarte demo grupy Scream Forth Blasphemies, następnie z zespołu odszedł basista John Ortega, którego zastąpił Sterrring von Scarborough. Z nowym basistą w składzie zespół przystąpił do nagrań pierwszego albumu zatytułowanego Abominations of Desolation nagrany bez Brunellea w składzie, zespół jednak nie zadowolony z efektów prac nie wydał płyty, uznawanej przez grupę jako demo. W 1987 roku ukazało szóste wydawnictwo zespołu pt. Thy Kingdom Come oraz rok później singel o tym samym tytule wydany nakładem wytwórni muzycznej Splattermaniac Records. W 1989 roku Morrisound Studios w Tampie zespół nagrał swój debiutancki album Altars of Madness wydany nakładem angielskiej wytwórni muzycznej Earache Records[3]. Wydawnictwo było promowane m.in. podczas europejskiej trasy Grindcrusher wraz z Bolt Thrower, Napalm Death i Carcass[3]. Rok 1991 przyniósł wydanie przez Morbid Angel dwóch pozycji. Płyta Abominations of Desolation była de facto wznowieniem utworów nagranych w roku 1986. Blessed Are the Sick prezentowała świeże dokonania zespołu, oparte na bardziej zróżnicowanej i melodyjnej muzyce niż ta zawarta na debiucie. Zespół wydał także limitowaną wersję Blessed…, zawierającą dodatkowy utwór – „Pandemonium” – stanowiącą do dziś dużą gratkę dla kolekcjonerów.
Trey Azagthoth podczas koncertu 8 marca 2009 roku
Następny longplay pt. Covenant powstały pod kierunkiem producenta muzycznego Fleminga Rassmusena (producent zespołu Metallica), zawierał nieco wolniejszą i cięższą, lecz o dużym spektrum dźwiękowym, muzykę. Wydawnictwo ukazało się 22 czerwca 1993 roku nakładem wytwórni muzycznej Earache Records, natomiast w Australii płyta ukazała się nakładem Modern Invasion Music. W 2006 roku wytwórnia Painkiller Records wydała album na płycie winylowej w limitowanej do 1000 egzemplarzy edycji. Covenant został nagrany Morrisound Studios w Tampie w stanie Floryda wyprodukowany oraz zmiksowany przez Fleminga Rassmusena w Sweet Silence Studios w Kopenhadze. Okładkę przygotował Martin Nesbitt, zdjęcia zespołu wykonał Luton Sinfield. W ramach promocji do utworów „God of Emptiness” oraz „Rapture” zostały zrealizowane teledyski. Wydawnictwo to ostatecznie utwierdziło pozycję Morbid Angel na deathmetalowej scenie jako jednego z dominujących zespołów. Płyta zawierała, wcześniej wspomniany, utwór „God of Emptiness”, który stanowił swoisty eksperyment – był dużo bardziej stonowany od pozostałych utworów. Został skomponowany przez Treya Azagtotha oraz grupę Laibach. Nota bene ukazał się on niebawem na mini albumie Laibach – Laibach Remixes.
W 1995 roku zespół wydał płytę Domination. Cechowało ją nadal mocne, deathmetalowe i jednocześnie czyste i wyraźne brzmienie – wszystko dzięki bardzo starannej produkcji. Album ten, choć okazał się dużym sukcesem, doprowadził w efekcie do różnicy zdań co do celów muzycznych wśród muzyków Morbid Angel. Z grupą rozstał się, jak zapowiadał – definitywnie, wokalista David Vincent. Początkowo, podczas trasy promującej album zastąpił go James Stackwell, ostatecznie zaś Steve Tucker z grupy Ceremony. Z grupą rozstał się również obecny już podczas tras koncertowych albumu Covenant, gitarzysta Eric Rutan, który skupił się na działalności swojego zespołu Hate Eternal. Morbid Angel w składzie: Azagtoth, Sandoval, Tucker, nagrał w 1997 roku album Formulas Fatal to the Flesh wydany 27 lutego 1998 roku nakładem Earache Records na płycie CD oraz w limitowanej do 1500 egzemplarzy edycji na płycie winylowej. Tytuł albumu nawiązuje do biblijnej symboliki litery „F” będącej szóstą w alfabecie, powtórzoną trzykrotnie w tytule oznacza Liczbę Bestii 666.
Pete Sandoval podczas koncertu 8 marca 2009 roku
W 2000 ukazał się kolejny album grupy zatytułowany Gateways to Annihilation[3]. W nagraniach sesyjnie uczestniczył Erik Rutan. Wydawnictwo było promowane m.in. podczas licznych koncertów w Europie wraz z takimi grupami jak Enslaved, The Crown i Dying Fetus[3]. Tego samego roku został wydany tribiute album Scream Forth Blasphemy zawierający interpretacje utworów Morbid Angel. W 2001 roku z zespołu odszedł Steve Tucker, którego zastąpił Jared Anderson znany z występów w formacji Hate Eternal[7]. Przyczyną odejścia Tuckera była próba wznowienia działalności zespołu Ceremony m.in. wraz z udziałem perkusisty Tryma Torsona, byłego członka tria Emperor[3]. Ostatecznie jednak projekt został zarzucony[3]. W odnowionym składzie grupa Morbid Angel koncertowała w Stanach Zjednoczonych poprzedzając kwartet Pantera[3]. W 2002 roku ukazał się kolejny tribute album pt. Tyrants From the Abyss.
W 2003 do zespołu powrócił Tucker wraz z którym w składzie zespół zarejestrował kolejny album. Płyta zatytułowana Heretic ukazała się 23 września. Wkrótce potem zespół rozpoczął trasę koncertową w USA wraz z zespołem Philipa Anselmo – Superjoint Ritual[3]. Na początku 2004 roku Morbid Angel udał się do Europy, gdzie zespół koncertował wraz z brazylijskim triem Krisiun[3]. Po powrocie do USA grupa kontynuowała trasę wraz z Satyricon i Suffocation[3]. W międzyczasie został opublikowany teledysk do utworu „Enshrined By Grace”, który wyreżyserował Pete Bridgewater[8]. W sierpniu 2004 roku w trakcie pobytu w Ameryce Południowej w ramach trasy Morbid Angel Tucker doznał ataku lękowego, a także infekcji wymagającej hospitalizacji[3]. W konsekwencji muzyk opuścił zespół, zastąpił go były wieloletni basista i wokalista David Vincent[3]. W 2009 roku muzycy podpisali kontrakt z wytwórnią muzyczną Season of Mist[9]. W 2010 roku perkusista zespołu Pete Sandoval przeszedł laserową operację kręgosłupa. Przechodzącego rehabilitację muzyka podczas prac nad ósmym albumem zastąpił Tim Yeung, znany z występów w Divine Heresy oraz Hate Eternal[10]. 7 czerwca 2011 roku ukazał się ósmy album Morbid Angel zatytułowany Illud Divinum Insanus. W grudniu 2013, David Vincent stwierdził, że Sandoval nie jest już członkiem Morbid Angel. Za powód rozstania podał nawrócenie się perkusisty na chrześcijaństwo[11].
Muzycy
Thor Anders „Destructhor” Myhren podczas koncertu 8 marca 2009 rokuTim Yeung podczas koncertu 11 listopada 2012 roku
↑ abAlbert Mudrian: Wybierając śmierć – Niewiarygodna historia death metalu i grindcore’a. Bartosz Donarski (tłum.). Polska: KAGRA, 2007. ISBN 978-83-87598-44-0. Brak numerów stron w książce