To pasmo gór zatacza półokrągły łuk wokół Sinus Iridum, zatoki leżącej przy północno-zachodnim brzegu Mare Imbrium. Po zewnętrznej stronie tego pierścienia leży pokryta kraterami wyżyna, która kończy się przy Mare Frigoris. Południowo-zachodni kraniec gór tworzy Promontorium Heraclides, a północno-wschodni Promontorium Laplace. Gdy terminator przesuwa się blisko tych gór, Słońce oświetla ich szczyty, co wygląda z Ziemi jak rząd jasnych punktów.
W odległej przeszłości pasmo to prawdopodobnie tworzyło zewnętrzną ścianę krateru o średnicy około 260 km. Następnie jego południowo-wschodnia część została zniszczona, a jego wnętrze zalała bazaltowalawa. W wyniku tego część gór od strony morza przechodzi w prawie płaskie równiny, natomiast odwrotna strona zlewa się z nierównym i nieregularnym terenem.
Jedynym większym kraterem w tych górach jest Bianchini, który leży w północno-północno-zachodniej części łuku. Trochę dalej na zachód jest Sharp, a na północny wschód zniszczony krater Maupertuis.
