Mistrzostwa CONCACAF Kobiet (ang. CONCACAF Women's Championship) – rozgrywki piłkarskie kobiet w Ameryce Północnej organizowane co cztery lata przez CONCACAF dla zrzeszonych reprezentacji krajowych.
Historia
Zapoczątkowany został w 1991 roku przez CONCACAF jako Mistrzostwa CONCACAF Kobiet (hiszp. Campeonato Femenino de Concacaf). W turnieju uczestniczyły reprezentacje Haiti, Jamajki, Kanady, Kostaryki, Martyniki, Meksyku, Stanów Zjednoczonych oraz Trynidadu i Tobago. Rozgrywki zostały rozegrane na stadionach Haiti. 8 drużyn najpierw zostały rozbite na dwie grupy, a potem czwórka najlepszych zespołów systemem pucharowym wyłoniła mistrza. Pierwszy turniej wygrała reprezentacja Stanów Zjednoczonych[1].
Początkowo turniej odbywał się co dwa lata, ale po 2002 roku był prowadzony co cztery lata aby być zgodnym z Mistrzostwami Świata Kobiet.
W 2000 roku zmienił nazwę na Złoty Puchar CONCACAF Kobiet (hiszp. Copa de Oro Femenina de la Concacaf), a od 2010 nazywa się jako Eliminacje CONCACAF do Mistrzostw Świata Kobiet (hiszp. Premundial Femenino de Concacaf). W 2014 rozgrywki powróciły do pierwotnej nazwy Mistrzostwa CONCACAF Kobiet.
Drużyny z Ameryki Północnej dominowały w turnieju. Reprezentacja Stanów Zjednoczonych najwięcej razy wygrała ten turniej.
W 1993 w turnieju gościnnie uczestniczyła reprezentacja Nowej Zelandii, a w 2000 roku Brazylia i Chiny zostali zaproszeni jako goście.
Finały
Statystyki
- * = jako gospodarz.
Przypisy
Bibliografia
| Azja |
|
|---|
| Afryka |
|
|---|
| Ameryka Północna, Środkowa i Karaiby |
|
|---|
| Ameryka Południowa |
|
|---|
| Oceania |
|
|---|
| Europa |
|
|---|
| Niezrzeszone z FIFA |
|
|---|
| Inter- kontynentalne |
|
|---|
