Mirosław Kalinowski (ur. 14 lipca 1962 w Szczytnie) – polski duchowny katolicki, teolog pastoralny, profesor nauk teologicznych, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II i jego rektor w kadencji 2020–2024 oraz 2024-2028.
Życiorys
Absolwent Wyższego Seminarium Duchownego „Hosianum” w Olsztynie, święcenia kapłańskie przyjął 9 czerwca 1987 w Lublinie z rąk Jana Pawła II[1]. Doktoryzował się w 1993 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na podstawie dysertacji zatytułowanej: Duszpasterstwo pracowników służby zdrowia. Studium pastoralne, której promotorem był ksiądz profesor Władysław Piwowarski. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w 2001 na KUL w oparciu o pracę pt. Duszpasterstwo hospicyjne. Studium pastoralne na podstawie badań wybranych ośrodków hospicyjnych w Polsce. Tytuł profesora nauk teologicznych otrzymał 23 lipca 2008[2].
Od 1993 zawodowo związany z KUL, na którym w 2010 otrzymał stanowisko profesora zwyczajnego (po zmianach prawnych – profesora). Na lubelskiej uczelni pełnił funkcje organizacyjne: był prorektorem do spraw nauki i współpracy z zagranicą (2004–2008), dziekanem Wydziału Teologii (2008–2016), dyrektorem Instytutu Nauk o Rodzinie (2002–2005 i 2018–2019) oraz kierownikiem Katedry Opieki Społecznej Paliatywnej i Hospicyjnej[1]. W czerwcu 2020 został wybrany na rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II na kadencję 2020–2024, pokonując w głosowaniu księdza profesora Krzysztofa Góździa[3]. W maju 2024 uzyskał reelekcję na kadencję 2024-2028[4].
Oprócz pracy na KUL, był też wykładowcą innych ośrodków naukowych polskich i zagranicznych (słowackich i ukraińskiego), m.in. Seminarium Duchownego Księży Marianów w Lublinie (1993–1995 i 2004–2009), Wyższego Seminarium Duchownego w Elblągu (1997–1998) i Instytutu Pastoralnego we Lwowie (2000–2001)[1].
Specjalizuje się w homiletyce, opiece paliatywnej, teologii pastoralnej i współczesnych formach przekazu wiary[2]. W 2011 został wybrany na członka rzeczywistego Lubelskiego Towarzystwa Naukowego. W 2016 jako wolontariusz został prezesem Lubelskiego Towarzystwa Przyjaciół Chorych – Hospicjum Dobrego Samarytanina w Lublinie[1]. Został również członkiem m.in. Rady Polityki Penitencjarnej przy ministrze sprawiedliwości[3].
W 2008, za wybitne zasługi w pracy naukowo-dydaktycznej, za działalność organizacyjną i społeczną, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[5], a w 2022 Krzyżem Oficerskim[6]. Wyróżniony też m.in. medalem Memoria iustorum (2008) i Medalem Prezydenta Miasta Lublina (2 listopada 2009)[1]. W 2023 otrzymał złotą odznakę „Za zasługi dla więziennictwa”[7], Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju[8] oraz Złoty Medal „Zasłużony dla Nauki Polskiej Sapientia et Veritas”[9]. Laureat Nagrody im. Księdza Idziego Radziszewskiego za rok 2023[10].
Przypisy
Identyfikatory zewnętrzne:
