Spółka poza obsługą komunikacji w mieście funkcjonuje w identycznej formie w miejscowościach znajdujących się obok Bielska-Białej. Są to: Bystra, Czechowice-Dziedzice, Wilkowice oraz Mazańcowice.[3]
Miejski Zakład Komunikacyjny powstał na bazie poprzednika – Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego, którego postawiono w stan likwidacji. Wiązało się to z przywróceniem samorządów gminnych w Polsce. Stało się to 1 lipca 1991, wówczas to MZK, z ramienia jednostki budżetowej Urzędu Miejskiego Bielsko-Biała przejęło obowiązki i organizację transportu miejskiego[potrzebny przypis].
Po transformacji ustrojowej postanowiono zreorganizować funkcjonowanie komunikacji autobusowej. Wiązało się to z likwidacją połączeń przynoszących straty; dotyczyło to kursów do zakładów pracy, podmiejskich (większość została przejęta przez PKS w Bielsku-Białej) oraz tych, które dublowały się. Ponadto postanowiono uruchomić linie, które miały na celu połączyć słabo skomunikowane osiedla z komunikacją miejską – były to m.in. osiedla: Polskich Skrzydeł, Sarni Stok oraz Langiewicza. Ponadto zauważono możliwość „zarobku” na reklamach – zaczęto umieszczać reklamy na pojazdach. Początkowo były one niewielkie, lecz z biegiem czasu ewoluowały do rozmiaru, w których zaczęły zajmować całą boczną i tylną powierzchnię autobusu[potrzebny przypis].
W 2004 roku ustalono malaturę pojazdów[4] – od tamtej pory autobusy jeździły w biało-czerwono-żółtych barwach, które odnosiły się do barw flagi Bielska-Białej. Dyskusję sprowokowała dostawa sześciu Solaris Urbino 12 drugiej generacji z 2002 roku w zielono-niebieskich barwach; narzucano ich barwy innym pojazdom, co spowodowało kontrowersje wśród mieszkańców[potrzebny przypis].
Pierwsze dostawy autobusów
Ikarus 415.14B #022 na ulicy Partyzantów
W pierwszych latach od przekształcenia przedsiębiorstwa postanowiono zmodernizować flotę. W tym celu zakupiono autobusy marki Ikarus, które swoimi parametrami nadawały się do obsługi miasta o górzystej topografii. W 1993 roku przyjechała pierwsza dostawa autobusów przegubowych – był to model 280.37 oznaczony numerem taborowym #001-#010. Rok później dostarczono model 280.37B, który wyróżniał się od poprzedników zmienioną skrzynią biegów. Otrzymały one numerację #011-#020[potrzebny przypis].
W nadchodzących latach dyrekcja MZK ujednolicała tabor, bowiem to właśnie Ikarusy były podstawą floty. W 1995 roku zamówiono kilkanaście sztuk 415.14B. Rokrocznie dokupowano kolejne egzemplarze różniące się poszczególnymi specyfikacjami. Względy mobilności dla osób niepełnosprawnych przesądziły, aby w zamówieniach uwzględniać niskopodłogowe pojazdy – w takim wypadku zakupiono Ikarusy 405.03, 411.08 (MZK posiadała dwa z wyprodukowanych sześciu egzemplarzy) oraz 412.08B. Dzięki temu rozwiązaniu przewoźnik mógł uwzględnić gwarancję kursów niskopodłogowych – oznaczane w rozkładach jazdy na przystankach literą i[potrzebny przypis].
Pod koniec lat 90. do zakładu zostało sprowadzonych dziewięć sztuk niskopodłogowych MAN NL 222 posiadających pod maską 220 KM[potrzebny przypis].
Solaris Urbino 12 II generacji w starym malowaniu #091. Przystanek przy pl. Mickiewicza
W połowie lat 10. XXI wieku MZK stanął przed wyzwaniem modernizacji taboru, w którym większość pojazdów była przestarzała technologicznie; Ikarusy zamówione w latach 90. miały w większości około 20 lat. W tym celu zamówiono 38 sztuk autobusów mających na celu zastąpić wysłużone pojazdy wystawione na sprzedaż. Sprowadzono do Bielska-Białej Solaris Urbino 18 IV generacji w liczbie 10 egzemplarzy oraz Solaris Urbino 12, których spółka zamówiła 28 sztuk. Finalnie oznaczało to koniec wykorzystywania pojazdów marki Ikarus przez MZK. W 2018 roku skreślono ostatniego na stanie Ikarusa 280.70E #060, którego numer oznaczał liczbę lat, w jakich węgierskie pojazdy podróżowały po bielskich ulicach[potrzebny przypis].
W 2021 roku przewoźnik ogłosił przetarg, w którym finalnie podpisano umowę na zakup pięciu Solarisów Urbino 12 IV generacji. Pojazdy zostały dostarczone w październiku tego samego roku[potrzebny przypis].
W tym samym roku MZK ogłosiło przetarg na zakup 4 sztuk autobusów przegubowych. Przetarg wygrała firma Solaris dostarczając w 2022 roku 4 poliftowe Solarisy Urbino 18 IV generacji.
Zmiany w przebiegach linii
Początek XXI wieku obfitował w wiele zmian; postanowiono skomunikować nowo otwarty Szpital Wojewódzki funkcjonującymi liniami – są to nr 1, 12, 23, które miały za zadanie wzmocnić siatkę połączeń do placówki medycznej. Wiele połączeń kończących trasę przy dworcu kolejowym i dworcu autobusowym zostało wydłużonych do nowo otwartych galerii handlowych i hipermarketów[potrzebny przypis].
W 2014 roku uruchomiono dwa nowe połączenia; są to linie 37 i 38 (zlikwidowane po pierwotnym zawieszeniu ich obsługi spowodowanej pandemią COVID-19). W ramach obsługi linii pracowniczych przewoźnik otworzył trzy połączenia, które zostały oznaczone literą P[5][6].
Od października 2021 roku zmieniono końcowe przystanki w liniach 24 oraz 10, które poprzednio kończyły swoje trasy odwrotnie. Pierwsza z wymienionych zaczęła kończyć trasę na przystanku Mikuszowice Śląskie, a druga przy uczelni ATH[potrzebny przypis].
